dın'ın

ay

e asılı kaldı. Aydın ailesindeki herkes böbreğimi bağışlamamı

ne kaldığını

bir gerçekti; babamın hayatını gizlice kurtardığım, ancak Asya'nın tü

i. Derin, derin bir hayal kırıklığıydı,

isi çok daha

ellikle sakin olan yüzü öfkeyle çarpılmıştı. "Asya babanın hayatını kurtardı! Ona kendin

t bir ifadeyle onun yanında duruyordu. İçinde tıkır tıkır işleyen, ona v

ürlü sıcaklıktan yoksundu. "Bu ailenin bir

ı ediliyor

rdivenlerinde buldu. Akşamın soğuğu kemiklerime iş

ı. Artık ne vaatler ne de aşk ilanları vardı.

zce mahveden o nadir dejeneratif hastalık hızlanıyordu. Doktorla

im geleceğim kadar

yüzünü kaplayan ezici bir rahatlama dal

konfetilerinin yere dökülmesine izin verdi. "Hadi," dedi, be

ın yatağının etrafında dolanıyorlardı. Beni gördükler

lime bir pano sıkıştırarak. Parmakları titriyor

adım. Ancak o zaman omuzlarında

arak. "Doğru olanı yapıyorsun. Merak etme, annenle ben avukatlarla konuştuk bile. Mi

dedim sessizce. "

üldü. "Saçmalama. Ne

a bir hastaneye, başka bir ameliyata kaydı. Asya'nın sabah kahveme ilaç atıp babamız için planlanan nakli kaçırmama neden olduğu o güne. Benim y

em ve kafam karışık bir şekilde uyandığımda, hikaye çoktan yazılmış

iyilik, ilgi çekme çabası olarak çarpıtıldı. Her başarım küçümsendi. Kendi ailemde bir hay

ını okşuyordu. Babam elini tutuyordu. Ateş, benim Ateş'i

zmet eden bir araç. Beni görmüyorlardı. Sadece taşıdığım orga