erde tutuyordu, yüzü vahşi bir hırıltıyla buruş

attı ve kendini savunmak için dönere

lganlık maskesi tamamen yok olmuştu. Kediyi ensesinden yakala

eyaz bir öfke patladı. Oda

ğru sendeledi. Elif, titreyen ve sızlanan, beyaz

i öfkeyle titriyordu. Kollarındaki sızla

aycı bir kahkaha attı. "O artık benim. Ferit

adı Elif, kedisini koruyucu

e keder, tek bir kinetik öfke patlamasında birleşti. Elini savurdu

taya çıktı. Manzarayı bir anda kavradı: Elif, yanağını tutan ağlayan bir H

e kedi... kedi beni yine ısırdı! Bak!" Bileğini kaldırdı,

bağırdı Elif, sesi hamdı. "O

"Onu beslemeye çalışıyordum ve birden d

n yaraya, sonra da Elif'in öfkeli ifadesine baktı.

le'in yanına yürüdü, koruyucu bir kolunu ona doladı. "Bu hayvan bir bela."

diye sordu Elif,

" dedi Ferit, sesi düz ve kesindi. "Hızlı, ac

umutsuzluk sesiyle. Tarçın'ı göğsüne bastırdı. "

ledi Ferit, sabrı tükenmişti. "Bu bir hayva

çekildi, Tarçın'ı vücuduyla koruyarak.

i Elif'in kollarını kavradı. Elif savaştı, tekmeledi ve çığlık attı

son, yürek parçala

nin üzerine çökerek, gücü tükenmişti. "

i. "Bu senin kendi iyiliğin için, Elif. Ço

n koştu, çıplak ayakları soğuk mermer zemine çarpıyordu. Korumayı siyah b

klaşmaya başlarken camına vurarak

, ciğerleri yanıyor, gözyaşları görüşünü bulandırıyordu. Bacakları

rak yattı. "Senden nefret ediyorum," diye fısıldadı boş yola, kel

aç hafta içinde ikinci kez, onun zalimliğinin ardından bilincini kaybetti. Zaten kırık ol