mseme vardı. Üç kabadayı yaklaştı, etrafımda sıkı

sordum, damarlarımdaki adre

ğılamayla doluydu. "Ablamdan Arda'yı ç

tık yürütmeye, zaman kazanmaya çalışarak. "Ve eğer ap

Arda'nın sana ne olacağını umursayacağını mı sanıyorsun

mden çıktığında, ablam sonund

çin son, umutsuz bir girişim. "Gidiyorum

vazgeçmek mi? Sana inanmıyorum." Kabada

. Can öne çıktı, cebinden küçük, keskin bir bıçak ç

aksın bakalım," diye fısıldadı, g

ümde keskin, yakıcı bir a

i küçük makası hatırladım. Gevşe

cebime ulaşacak kadar serbest bıraktım. Makası kaptım

boş sokakta yankılanan b

.

tu ve dezenfe

nerek kapıdan içeri daldı, yüzü

diye ağladı, karde

gözyaşlarıyla ıslanmıştı. Ben onun karşısında oturuyordum,

retle parlıyordu. Gömleğimin

ona nasıl yaparsın

ve acıyla yüzümü buruşturdum, çı

im Arda'ya yalvararak b

derin, karmaşık bir düğümle

her şeyi anlattım. Can'ın p

bağırdı Ceyda. "Can asl

şlarıyla dolu gözlerini Arda'ya çevirdi. "

u başyapıtı. Mağazada onu taciz ettiğimi, Ar

nı hak etmediğimi söyledi. Sonra birden... mak