gibiydi. Alnında soğuk bir ter belirdi ve parti misafirlerinin

ü aynadaki yansımasına baktı. Yüzü solgundu, gözleri periliydi. Bu, herkesin tanıdığı kendinde

çalıştı. Göğsündeki acı fiziksel bir ağırlıktı, nefes almasını zorlaştı

n bitişikteki oturma odasından yumuşak bir ses

. O mırıltı

et bir şekilde görebiliyordu. Barlas, Arya'yı bir kitaplığa bastırmış, ağz

oldurdu. "Barlas," diye fısıldadı, elleri

dı. "Seni sergilemek istiyorum." Biraz geri çekildi, gözleri yıllardır kendisine yöneltmediği bir şehvetle kararmıştı. "Se

nayıydı. Sadece yerine başkası konulmuyordu; değersizleştiriliyordu, a

adı Barlas, dudakları çenesini takip ederken. "Ve

ırıldandı Arya, başı i

arına çarparken tuvalete geri kaçtı. Onların ayrılışını izledi, Barlas'ın kolu sahiplenici

bir hamileliğe yol açabilecek bir tutkudan çok korktuğu için olduğunu iddia etmişti. Bu bir yalandı. Tutkudan korkmuyordu. Sadece ona karşı

in'in olamadığı tek şeydi: genç, yükü olmayan ve onun zihninde doğurgan. Atah

Bir şekilde kendini toparlamayı başardı, parıldayan partiye

ıklık vardı. Elbisesinin yakasının hemen üzerinde küçük, koyu bi

nlığına, ona doğru yol aldı. Gergin görünüy

iyordu. "Şampanya... benim için biraz fazla se

n gizli bir buluşmadan yeni çıkmış, karısın

bir düğüme dönüştü. Burkul

ra, fe

uzun, katlı bir şampanya kadehleri sergisine çarptı. Kule tehlikeli bir şekilde sallandı. Korkunç bir saniye

cam parçaları üzerine yağdı, kollarını ve omuzlarını kesti. Büyük bir parça alnına çarptı ve yüzün

dü. Koşuyordu, yüzü bir dehşet maskesiydi. Bir a

anından ko

miş olan Arya'ya gitti. Onu kollarına çekti, san

ı? Bebek!" diye bağırdı, eller

a, ona baktı, gözleri soğuk ve sinirliydi, sanki sadece bir rahatsızlık, temizlenmesi gereken bir dağı

Parçalanmış hayatının mükemmel bir metaforu olan şampanya kulesinin enkazına baktı. Kesiklerind

i. Partiden çıktı, tertemiz beyaz mermerde kanlı ayak izleri bıraka

aksiyle gitti, sadece bir h

aj hemşiresi, Selin'in alnındaki yara izine ba

si boş bir fısıltıydı.

eye, koridorun sonundaki özel bir odaya getirmişti. Onunla ilgileniyo

özyaşını sildi. "Hiçbir şey için endişelenme," diye mırıldandı

aki hemşireler fısıldaşıyor, ne kadar sadık olduğuna, ne kadar s

iydi. Onu şimdi olduğu gibi görüyordu: sadece bir yedek istemeyen, on

, bunu resmileştirmesi gerektiğini biliyo