r nefes çekti, duman göğsündeki tuhaf huzursuzluğu yatıştırmaya yetmedi. Adamın yağlı kahkahasını, ar

Bunun olmasına izin vermeyecektim. Ölmeyi tercih ederdim. Bütün gücümle kendi dilim

ığına gevşedi. İhtiyacım olan tek şey buydu. Onu it

sim ağzımı dolduran kan yüzünden boğuk ç

ğim bir öfkeyle açılmıştı. Bu onun her zamanki soğuk öfkesi değildi; sıcak, şiddetli bir

ilitlenmişti. İri adamı yakasından tuttu ve yüzüne bir yumruk indirdi. Sonra

vdü. Sonra bana döndü. Göğsü inip kalkıyordu, elleri be

Ölmeye cüret mi ediyorsun?" Bıçağı elimden kaptı ve odanın diğer ucu

r adama vermeye çalışmıştı. Şimdi de ölüm

lleri nazikti. Nadir, nefes kesici bir manzarayla gülümsemişti. Bileziğimden düşen bir lapis lazuli taşını bana uzatmıştı. "Korunman için," demişti, nin

o anı bir yalan gibi geliyordu. T

Dizlerimin üzerine çöktüm

edim, yuttuğum kana rağmen ses

ızda havada asılı kald

ne bakarak, "Aras'ı yanıma almama izin vermen. Geri kal

imenin kendisi zehirmiş gibi. Bana doğru bir adım attı, sonra bir tane daha. Omuzlarımı tu

im karım olacaksın." Beni sertçe itti ve başım yemek masasının köşesine çarptı

r hastane. Bir kalp monitörünün ritmik bip sesi tek sesti. Penc

tanıdık, ıslak bir sıcaklık hissettim. Elime

aya girdi. Gençti, acıma

dedi nazikçe. "B

ersiz beslenme, size verilen maddeden kaynaklanan iç yaralanmala

iziksel bir da

nuz?" diye

keskinleştiriyordu. "Çok zamanınız kalmadı,

kaç

i. Artık bir umut sembolü değildi. Bir alaydı. Bi

olarak değil. Bir köle olarak. Kutay beni en aşağılayıcı el işlerini yapmaya zorladı. Yerleri sildim, tuvale

ılarımdan z

öğleden sonra, yeni doldurduğum kirli su kovasını t

çökerken, ikisinin heyeca

Hanım yarın geri

i? Seyahatte

ada yaşamaya davet etti.

umsal. Hayatta.

ru ola