n sesi alçak, yeniden doğuşundan beri

a kimse duymasa bile. Arda, onun anısına böyle

rşı hala karmaşık bir sa

kırılgan bir

söylersem inanır.

yaşlı bir aptaldı. Tıpkı senin annen gibi sanırım. Zayıf kad

ölen annesinden bahsetmesi, kast

n sigorta

ağına çarpma sesi küç

üzüne gitti, gözleri önce ş

ttı Selin, tırnakları dışarı

, ama dengesini kayb

ak bir yer aradı. Leman Hanım'ın vazo

Leman Hanım'ın külleri mide bulandır

aldı, dehşet

lere baktı, yüzü b

ye fısıldadı. "Am

çığlığı – onları

den kapkaraydı. Teyzeleri ve a

lıhan, yerde ağlayan Selin ve Le

, sesi acı ve öfkeyle hamdı.

Suçladı

ibi oyuncu, teatral

na saldırdı! Onu durdurmaya çalıştım, ama o... o babaannemin vazosunu devirdi! De

ndırıcı bir histeriyle söylenmişti k

nı açtı, ama hiçbir kelime çıkmadı. Yal

klanı

avar

dırılmas

si ar

, Aslıhan'ı işaret etti. "Benim zaman

n onun hakkında en kötüsünü inanmak istemişlerdi.

eri geçmiş hayatında çok kez görd

in, Aslıhan," dedi, sesi

yordu: "Babaannemin anısına saygısızlık etmek.

battı. "Sen bu ailenin, Leman

nmedi bile. Hiçbir

Aslıhan, kolunu kurtarmaya çalışarak. "

ü sertleşti.

eriye doğru sendeledi, baş

kasında yıldı

nda ve

nde, Arda'nın ondan

iz çöktü, ifadesi

dı, yanağından bir gözyaşını nazi

e gösterdiği bu şefkat, herhangi bir f

r zaman özlemini çektiği her şeydi ve tam da onun

izlik yutulmas

ğı kaydı, gücü bacak

ulanı

nden geçti. "Çıkarın onu buradan. Y

onu ayağa

dehşet dolu, yargılayıcı bakışla

nce gördüğü son şey, Arda'nın

nımadığı bir misafir odas

rdu. Şakağında büyük, has

ü körüne bağlılığının ve Karahan ailesi içindeki mutl

ekten, tamam

Bu, bardağı taşıran son damlaydı. Artık Ard

nde vızıldadı. Bilinmeye

ampanya kadehleri havada, ark

yoruz. Bazı insanlar başkalarının

marım dersini almışsındır dememi söyled

yaşı yoktu, öfke yoktu. Sade

acaktı. Arda

ayağa kalktı. Bi

bile hala taşıdığı Arda ile geçmiş ha

bir fotoğraf – Leman Hanım ısrar etmişti. A

rdiği, baştan savma bir hediye olan nari

umutla dolu, hiç gönderilmemiş mektu

bir kopuş, b

orada duruyordu, ceketini çık

rı, çöp kutusunun yan

ı, Aslıhan? Küçük biblolarını yok ederek beni suçl

a bir yalvarış, başka bir manipü

ordu. Asla a

rına solgun ama gerçek, sa

sakin, neredeyse hafifti.

mesini dört gözle bekliyorum. Senden, tüm bunlardan t

z gözlerine ulaştı, soğuk, se

du. Odaya bir adım a

iye sordu, kolunu

olundaki eline, sonr

çıkça, "Hayatımdan. Sonsuza

r anlığına sersemletmiş gibi görünen

n yeterince a