nın Gö

ırıntısı da koptu. Dünya eğildi, görüşümün ken

ına kokusuy

ın altına sıkıştırılmıştım. Baran. Oda erkeksi ve sadeydi, ama koyu renk ahşap mobilyal

etmeden komodinin üzerine koydu. Açlıktan ölüyordum ve tereddüt et

i yavaş ve kasıtlıydı. Yırtık pırtık gömleğimin arkasını nazikçe kaldı

serin, yatıştırıcı bir merhemle temizlemeye başladı. Dokunuşu o kadar dikkatli, o kadar

ordum ama hissedebiliyordum—aramızdaki yüklü boşlukta yankılanan sessiz, kük

eri itti. Gözleri karanlık, yoğundu, ad

miklerime kadar işleyen alçak, bo

ve be

tlama ve doğruluk akımı vardı. Dudakları benimkilerle hareket ederken, derin bir huzur duygusu beni sar

a da yakına çektim. O gece kendimi ona verdim, bir esir olarak değil, istekli bir partne

çıldığını gördüğünde, yüzünden derin bir kendinden nefret ifadesi geçti. Nefesinin altından küfretti,

zerinde duran telefonum çalmaya başladı. Ekr

tı. Telefonu aldı ve ho

odayı doldurdu. "Ceyla, bu saçmalık yet

ikeli bir pırıltı belirdi. Hakan hâlâ konuşurken, Baran üzerime eğildi, vücudu

üçük, istemsiz

ükredi Hakan telefo

sesi her türlü bağırıştan daha tehditk

," dedi sakince. "

lefonu kapatmadan hemen önce, son, yıkıcı darbeyi indirdi. Elini nazikçe düz karnıma koydu, sesi sa

rumu taşıyorsun.

'ın tutunduğu tek inancı—benim kısır ve dolayısıyla değersiz

rce öteden gelen kırık egosunun şok d

-