uruyordu. İfadesi özenle inşa edilmiş tarafsız

ların bir fırtınasıydı - öfke, kafa karışıklı

yaslanıyordu, yüzü solgun ve bitkindi. Ama gözleri, Alya'nınkiler

Alya'nın nihayet ve tamamen kendi

k zalimliklerini, değerli eşyalarının "kazara" yok edilmesini, Ed

özlerini hatırladı: "Sadece bizi

ir saldırı, kıskanç bir kız kardeşin

lerdi. Gerçeğin ar

eçti. Onurunun son kır

n eli, eklemleri beyaz

f, havadar, göğsündeki ezici ağırlıkla tamamen çelişkiliydi

tlama pırıltısı gördü. Bunun onun geri adım

si kesikti. "Bu m

zdün. Hastanedeki o küçük sahnen tamamen ge

tik olarak, zihni uyuşuk bir sis içindeydi. Ak

okuduğunu, daha önce sunduğu çözü

dim," dedi sessizce,

a öne çıkarak. "Odanı almayacağım. Mü

irken bıçağı daha da derine saplayan b

i Alya, sesi düzdü. "Bu gece ayrı

hızla bir keder ifadesiyle örtülmeden

öne çıktı, sesi tehlik

nun yerine, tonu küçümsemeyle doluydu. "Bizi hayat

ı. "Git. O küçük yurt odan yalnızlaştığında geri sürü

odaya soğuk ve mutlak

di. Söylenecek b

ye olan yıpranmış bir oyuncak ayıyı aldı. Yatağın üzerine koydu. Demir'le bir ya

alıyordu. Duygusa

Mandalların kapanma sesi

tezahürü olan ağır çantayı ka

ir mahkeme heyeti gibi orada d

a Demir'in bakışlarıyla k

kilerek çıkışı iç

sadece onun duyabileceği zeh

rım hayatının geri kalanında

rı, merdivenlerden aşağı ve ön ka

murun içine adım attı. Yağmur soğuktu, anında kıyafe

düşünme!" Can'ın sesi kapıdan gürledi.

ir ayrıntıydı. Onu zaten di

ur mu yoksa sonunda serbest kalan g

çocukluk kazasından kalma bir iz, bavulu taşımanın gerilimiyle açı

tı, yüzü gözyaşlarıyla ıslanmış, ciddi şekilde yaralandığından dehşete

uyor, onun yağmurda kanamasını izliyor

kları bükülmekle tehdit ediyordu. Çok

gitme!" diye b

ir çaresizliğin mükemmel bir maskesiydi. "C

pahalı kıyafetlerin

ırdı Demir, sesi panikle d

sağanaktan koruyarak, evin sıcaklığ

bir gülümseme dudaklarına dokund

dünya kenarlardan

, kaldırımda bir ara

re çarpmadan önce güç

ım, sana ne

Kerem Dağdelen'in yüzünü tanıdı. Onu almaya,

aldı, kapıdaki üçlüye bakarke

"Onun burada böyle durmasına izin mi veriyorsunuz? O, on yıldır

ık verdi Demir, Eda'nın önünde

ya, Dr. Dağdelen'in kolunu çekişt

n kaybettiği bir savaşta on

yorlar!" diye ısrar etti Dr. Dağdelen, öfkes

i bir şekilde sakindi, ancak Dr. Dağdelen'in otoriter duruş

lvardı Alya tekra

yüzüne, kanayan eline baktı ve öfkesi dindi,

sıcak, kuru arabaya yönlend

abilerine son bir,

çaktı ama muazzam bir ağırlık taşıyordu. "Ne kaybe

kaldırımdan uzaklaştı, farları ya

r'i görebiliyordu. Yüzlerindeki öfke ve kesinlik kaybolmuş, yerin

küçük ve kaybolm

görüntüyü, geçmişi

etti, onu karanlığa, bilin

ti. Ama sonunda ke