z an için, tü

aşlarımın alaycı yüzleri arka pland

adar güçlü bir rahatlama dalg

a da belirgin bir dehşet ifadesiyle do

pıya, temsil ettiği kaçışa kili

ğdi. Dokunuşu tereddütlü, neredeyse korku doluydu. "Gi

imde görünmesine izin verdim. "Beni korumak mı? Biliyordun. Beren ve ar

nç verici bir kızarıklık yayıldı. "Evet," d

ti. Her şeyi izlemiş, kendi suçluluğu ve zayıflığı içinde boğul

üne bir tokat attım. Çatlama

haldesin," d

raması bir öfke patlamasıyla unutulmuştu. "

uzatıp onu çelmeledim ve öne doğru düşerken dizinin arka

onu paspas kovasına geri sürükledim. Emin olm

ıştım," diye tısladım, sesim iki ömür bo

uk bir sesle bağırdı, sesi

, eli sızlayan yanağındaydı. Sebep olduğu bu kao

va

on yıllardır duymadığım bir sevg

ren'i bıraktım, o da

nd

nı keskin mavi gözlere ve kararlı çeneye sahipti. Babam, Rıfat Karahan, yanında duruyordu, eli omzundaydı, y

asında ölmüşlerdi. Boğazıma bir hıçkırık t

Beren, şaşkın bir Can. Sonra bakışları bana, doğal olmayan

uk bir çığlık kop

akım elbisesini ya da cilalı zeminleri umursamadı. Önümde dizlerinin üzerine

yaşlar süzülüyordu. "Seni bulduk," diye fısıldadı saçım

arı ikimizi de sararak, sadece hayalini kur

eyd