zgın bir nehrin ortasındaki bir kayaydım. Demir çubuğu savuruyor, et ve kemiğe isa

ıyla kükredim ve bırakana kadar kafasını duvara vurdum. Bir

aydı. Kaybediyordum. Acı dayanılmazdı, düşüncelerimi tüketen s

atıldım. Bacağımdaki köpeği boğazından yakaladım ve sıktım, başparmaklarım soluk b

aritası gibiydi. Kan her yerdeydi, ellerimde kaygan, saçlarımı keçeleş

rafımda daire çizdiler, alçak hırıltıları son sal

di. Yüzü solgundu, gözleri hakiki görünen dehşet dolu bir şokla açı

dı. "Köpekler... Ben onların... Onların

. Açlıktan ölmek üzere olan pitbulların ne yapac

in evlendiğim kadını, nezle olsam endişelenen

diye emretti, ona döne

r gösteri yaptı, yüzü bir keder maskesiydi. Ya

manipülatör iş başındaydı. "Bu kadar sert karş

di. Sanki hayatım için mücadele etm

rek. "Bunlar sadece tırmık, Cansu. Dramatize ed

edebileceğim fısıltılı bir sesle konuştu. "Sana ne yaptığını hatırla, Cansu. Seni küçük düşü

lerindeki çatışmayı gördüm, ona olan çarpık sadakati ile

. Onu teselli etti, kolunu patpatladı. "Haklıs

mesine gerçekten de izin v

una dair son, kalan umut kırıntısı da buharlaştı. Bu hesaplanmıştı. Bu şeyta

düğünüz gibi," diye anons etti, sesi yine sabitti, "Kaan işbirliği yapma

bunu yedi. 'Hak ettiğini buluyor.' 'Çok kibirli.'

resel bir izleyici kitlesine meşrulaştırmasını dinliyordum.

oğuk, sert ve umutsuz bir plan. Eğer öleceksem, onların

rı atsa da bir karar verd