mi?" Sonunda sesimi

şırmış gibi ka

um. Ama çocukluğumuzdan beri beni s

mişimizi bu kadar ra

şalter at

ğı, hepsi elmas sertliğin

ğildi. Ya da belki hep buydu d

adım. Evcilik oynark

kuş oymuştu. Beceriksizce, kusurluy

rna orta

bir müzik kutusu vermişti. Teneke gib

arak gördüm. Can'ın el işi olduğu belliydi. Bana artık hediye

eğim burkuldu. Can arkasına bile bakmamıştı. Berna'yı kor

affetmiştim. Kendimce

k ye

efer olmayaca

i öfke denizine

ım fark edilmeden çi

uları ayıklıyordum. Can'ın yıllar boyunca bana verdiği şeyle

şu buldum. Boy

çalmadan

gördü. Göğ

m. Aklından beni çıka

i. "Anılarımızı mı

m. Sonra o

ilalı parke zemine t

temizliyo

din ne, Elif? Neden Bern

erna d

Sonra ifadesi değişti, kurnazlaştı

r kutu çıkardı. İçinde bi

Ve onları daha

a, bir polo maçında. Kulakları

anın benden kaçt

ını takacak kadar ç

bir kırmız

likle senin için seçti. Yeşil sa

a sesi haklı bi

mı olacak. Benim karım. Sana bir şey v

ger

sesim gergindi. "Ve unutuyorsun

anmaz bir

dürme beni. Muhtemelen acıdığı için yapmıştır. Seni n

eni mahkum ettiği utancı,

ltıya dönüştü, "herkes onca yıldan sonra bizim... yakın

ini beğenmişli

er bazı aile varlıkları için. Hani şu ev

esinin tarihi koleksiyonunda

makul şeyiymiş gibi. "O hiçbir şeyi olmadan geldi. Bu ş

u cüret. Bu katıksız

amayacaksı