nın Ağ

ımı toplamaya başladım. Karamanoğlu malikanesiyle olan son bağlarımı da koparıyordum.

tiğini fa

e bir beyaz altın zincir ve üzerinde tek, kusursuz bir damla pırlanta. En değ

çtaki korkum yükselen bir öfke seline

urduğu salona indim. Hançer gibi keskin g

anta tenine kaba bir ganimet gibi yaslanmıştı. Dudaklarında kendini beğenmiş, alaycı

iye fısıldadım, kelime

k için önüne geçti. “Alara, kes şunu.

sumiyetle damlıyordu. Pırlantaya nazikçe

biliyordu. Benim için ne anlama geldiğini biliyordu

dece çekti. Narin zincir koptu. O yeri doldurulamaz yadigârı elinden düşü

inde kırık dökük yatarken yüzü

lgili değildi. Bu, annemin kirletilmiş anısı içindi. Düşünmeden harek

z odada y

. Sancak bana tokat atmıştı. Hem de tüm gücüyle. Başım yana döndü, yan

ti. Başka bir Ağa'nın kızına el k

ü benimkine santimler kala, gözleri

kten baktım ve bir yabancı gördüm. Evlendiğim adam gitmiş

kindi. “Ve annemin mezarı üzerine yemin ederim ki, senden