ın Göz

getirmesini bekliyordum. Serin hava dam

erken mi g

dönmedim. Yanıma geldi, elinde tek, mükemme

zlerine. "Senden hiç

en çok şey aldın zaten, Alya. Arda'nın dört yılını. Ama endişe

" dedim, sesim dümdüz

zleri kötü niyetle parlıyordu.

attı. Karşıdaki binanın inşaat iskelesi çökmüş, metal direkle

anikle solgundu. Gözleri kalabalığı ta

a parlıyordu. Ağır bir çelik kiriş, kırık iskelenin kenar

mılda!" di

ldan itti, yere yuvarlanırken vücudun

r metal parçası, bir boru, karışık enkazdan kop

a çarpan, dizimi büküp beni kaldır

reyen bir Selin'e sıkıca sarılmış, ben birkaç metre ötede

doldurdu. Bacağım ağır bir alçı içindeydi, bir yastık yığınının üzerind

rdu. Endişeli görünmeye çalışıyordu ama bu kötü prova edil

a koştu, elimi tuttu. "Al

ninin dokunuşu b

ırıltı olarak çı

onun ihtiyaçlarını ilk sıraya ko

ma yayıldı. "Sadece birkaç sıyrık

zümü ondan çevirerek

belki suçluluk - vardı. Ama geldiği gibi çabu

eğini bi

uyuyormuş gibi yaptım. Arkasında bı

a parlak, fazla neşeli bir buket gülle ge

ı ve yine gitti, arkasında Seli

irdi. "Kocanız çok sadık," dedi nazik bir gülümsemeyle. "Ço

saj belirdi. Tek bir fotoğraftı. Arda ve Selin, hastane kafeteryasında birbirlerine sokulmuşlar, Ar

ü. Bu acı, bu kırık kemik, bir hediyeydi

girdi. "Sizi birkaç gün daha tutacağ

m şaşırtıcı derecede güçlüydü

sı ardına k

rton bardak kahve, yüzü saf, şaşkın