ın Ağz

parıltısı karanlığa karşı tanıdık bir rahatlıktı. On yıl boyu

o kadar yoğundu ki boğuluyormuşum gibi hissettim. İyi. Bunu his

'le olan hayatımın hayaletlerini topladım. On beşinci yaş günüm için bana verdiği Karahan armalı küçük, gümüş madalyon. Bi

rdi. Ölü bir ina

parmaklarım telaşlı, kızsal el yazısını takip etti. Bu, bağlılığımın acınası bir tarihiydi. On

sonraki bir sayfa. Demir onlarla ilgilenmişti. Onları bir daha hiç görmedim. O gece, günlüğümü masamda açık bulmuştu. Hiçbir ş

n mülküdür. D

ü

olan değil. Bir insan bile değil. Ben bir şeydim. Arabaları ya da antika silah koleksiyonu

alarını yırtmaya başladım. Her değerli anıyı, her gizli umudu yırttım, geriye sadece

ındı. Benim odama. Geçen yıl "kadın olmaya başladığım" i

mir'in sağ kolları, adamları - oradaydı, a

kin bir ifadeyle. "Seracığım,

inin armasını oluşturan parıltılı taşlarla süslenmiş, ucuz, koyu bir metalden

u. Bir keresinde bir okul arkadaşımın verdiği bileziği, bileğimde o

imle yalvararak. *

akışlarımı karşıladı, karanlık göz

ak

önünde, hiyerarşideki yeni yerimi onlara

ordu. İpek'in parmakları, onu boynuma takar

sin duyabileceği kadar yüksek sesle. "

m, başım eğik, metal tenime karşı ısınmaya başlarken. Tanıdık, yakan kaşınt

anmasına izin verdim, beni gerçekle damgaladı.