rahan An

sessizlikte yankılandı. Bu çocuk umudumuz olmalıydı. Demiroğlu ailesinin gele

ak ve acil. Sibel Vural'ınki, ağlamaklı ve yalvaran. İçgüdüse

dı. Arslan ellerini Sibel'in omuzla

"Ne zaman bunu düzelteceksin? Ne zaman beni Demiroğlu

kalbim göğsümde b

benim karım. Ailemin gözünde bu değişmeyecek. Bu, yaptığım hataların kefareti." Durakladı, başpa

im? Bir kefaret. Günahların

en benimkilerle buluştu. Bakışlarında şaşkınlık yoktu. Sadece soğuk, muzaffer bir parıltı. Orada

adece bir engeldim, çarpık bir görev duygusuyla tuttuğu bir karıydım. Bu a

e resepsiyona geri yürüdüm

im, sesim duygudan yoksundu. "Hakkım olan her şeyi istiyorum. Ne gerekirse umu

dı ekranda belirdi. Neredeyse reddedecektim ama b

mıştı. Ya da asistanı. "Dün gece için üzgünüm. Özel bir şey p

açık bir sahne. Soğuk bir önsezi içimi kapladı. Yaklaşan fır

tmeden telef