nın Ağ

rt ve doğal değilmiş gibiydi. "Tebrik ederim," dedim, sesim şaşırtıcı dereced

ra," dedi içlerinden biri, Demir’in sırtına vurarak. "Senin o sevimli küçük tasarıml

O sessizlik, her türlü hakaretten daha gürültülüydü. Onun sessizliğinde anladım. Levent’in hatırına, ailelerimiz arası

n büyük bir pencerenin yanında sakin bir k

esi yumuşak bir yalandı. "Ama anlamalısın. Demir, senin bağlılığı

ukluk hissettim. Sanki bir tiyatro oyunu iz

avandaki devasa, süslü metal avize, Aslan gücünün bir sembolü,

ı canlandı. Yıllar önceki balodan hatırladığım o aynı hızl

ehlikeli bölgeden uzaklaştırdı. Benim yönüme bir an bile bak

r gürültüsüyle yere çakıldı. Bacağıma yakıcı bir acı sapl

er şey

tiseptik kokuyordu. Levent yatağımın

ığım bir öfkeyle hamlaştı. "Sadece... seni orada bıraktı. Bütün

mini yapmıştı. İpek’i seçmişti. Gücü seçmişti. Bu bilgi artık can

unluluktu. Floransa’ya gidecektim. Bu bi