förünün tek tanık olduğu, ıssız bir adliyedeki sessiz, steril bir törenden sonra gelmiştik. Şimdi, o

reden çok bir bariyer gibiydi, dünyayı uzakta tutuyordu. Mobilyaların hepsi keskin açılı ve tek renkliydi - siyah deri, krom, gri mermer. Dağınıklık yoktu, fot

ışıklarına karşı karanlık bir siluet olarak duruyordu. "Halk içinde, birbirine bağlı, yeni evli bir çiftiz. Tüm iş konularında

çatı katının benim kanadım," diyerek sağdaki bir koridoru işaret etti. "Orası

, boş bir gümbürtüyle yankılandı. Başımı salladım, kaşmir battaniyeyi kendime daha sıkı sard

şları o aynı mesafeli, değerlendirici nitelikte üzerimde gezindi. "Yarın sa

rüdü ve ince bir tablet alıp bana

şifreli klasör gösteriyordu. Başlıkta

n ve gizli hesapların bir ağı olan ayrıntılı bir dosyasıydı. Bu, tanıdığımı sandığım a

de karartılmıştı: "Bülbül Projesi." Nefesim kesildi. Üzerine dokunarak açtım.

min madalyonu. Aylin'in taktığı. Fotoğrafın altında kısa, şifreli

n bir anahtar. Ailemin en derin komplosunu Cihan Arslanoğlu'nun kişisel kan davasına bağlayan k

ni telefon, bıraktığım mermer masada vızıld

eni izliyordu, ifadesi okunaksızdı, sessizliği bir sınavdı. Evlilik sözl

han sessizce.

aldım ve ekrana

doldurdu, yapmacık gözyaşları ve panikle doluydu. "Çok endişelen

o kadar şaşırtıcıydı ki c

ı biliyoruz. Stres, yas... zihninde oyunlar oynayabilir. Doktor Erdem bunun olabileceği konusunda bizi uyarmış

ham duygusal manipülasyon, çocukluk ateşlerimi ve kabuslarımı yatıştıran o ses, neredeyse işe

eddütsüzdü. Yargılama yoktu, sadece sessiz, berrak bir odaklanma vardı. G

r kesinliğe bıraktı. "Eve gelmiyorum,

Cla

sizlik ağırdı. İçim boşalmış gibi hissettim, sanki telefonun içind

ıp dosyayı kapattı. "Biraz dinlen," dedi, tonu neredeys

kendi tarafına çekileceğini düşündüm. Bunun yerin

ışları yoğundu. "B

mdi mi? Gecen

cı bir gülümsemeydi. "Ve yıllık İstanbul Mirası Yardım Balosu hâlâ tüm hızıyla devam ediyor. Babanın şir

du. Ciddi

ekten yapılmış, göz alıcı, gece mavisi bir elbise giyiyordum. Saçlarım toplanmış, hafif bir makyaj gecenin tahribatını gizlemişti. Aynaya baktım ve bir yabancı

bir smokin içindeydi. Bana baktı ve ilk kez, o değerlen

lı dörtlüsünün sesiyle uğulduyordu. İçeri girdiğimizde, odaya bir sessizlik çöktü. Başlar döndü. Fısıl

yaran kraliyet ailesi gibi kalabalığın arasından beni yönlendiriyordu. Tanıdıklara kısaca baş

a yanında duruyordu. "...ve işte bu aile değerleri," diyordu babam, sesi sah

ü, yolumuz önümüzde açılıyordu. Fısıltılar kesil

tık. Mert bizi ilk gören oldu. Yüzünden kan çekildi, gülümsemesi dondu ve uc

ürsüye ulaştı ve kibar ama kararlı bir hareketle mikrofonu babamı

rledi, kadife gibi pürüzsüz, çelik gibi keskindi. "Sadece ka

e izin verdi. Kayınpeder. Kalabalı

cilere odaklandı. O tehlikeli gülümsemesini tekrar takındı. "Ama sanırım b

arıltısı altında, havai fişek gibi patlamaya başlayan kameraların flaşlarıyla,