şli bir rü

emşiresi bana yardım etti. Üzerime bol gelen atılmış bir hemşire forması buldu ve ben

tkisi yaptı. Her ses büyütülmüştü—uzak bir siren sesi, ıslak asfaltta lastiklerin tıslaması, kendi kalbimin çılgınca atışı. Pirinç ana

llerim o kadar titriyordu ki, giriş fişine adımı zorlukla imzalayabildim. Sıkılmış gözlü David adında genç bir memur fark etmem

eştirilmiş, koyu kırmızı balmumuyla mühürlenmiş tek, kalın bir parşömen

şımıyla beceriksizleşen

kti, anlaşılması zor resmi bir hukuki dildi. Ama keskin, mod

ım, Elar

sim. Nefesimi

n Ka

ojik derecede münzevi CEO'su. İstanbul'un seçkinler dünyasında bir hayaletti, imparatorluğu Mert'in miras almak

r gibi sağlam, yasal olarak bağlayı

lanmış bir evlilik sözleşmesiydi. Başka bir çağdan kalma bir yadigardı, iki güçlü aileyi birleştirmeyi am

bir sözleşme.* Bunun cüretkarlığı, ortaçağdan kalma tuhaflığı baş döndürücüy

rt, aşındırıcı geliyordu. Şehir uyanıyordu, sokaklar normal hayatları, normal sorunları olan insanlarla dolu

man onlar

a çalışıyorlardı, ama odakları çok keskindi, duruşları çok yırtıcıydı. Biri kulağına bir telefon gö

ele geçirdi. Bacaklarım beynim komut v

ırdıyordu. İnsanları iterek geçtim, öfkeli bağırışlarını görmezden geldim. H

ları ilk yerdi. Bir otel için kimlik ve kredi kartı gerekiyordu, iki

tı. Omzumun üzerinden bir bakış attım. Şimdi daha yakındılar, ko

paniğimin kenarlarını tırmalamaya başladı. Beni yakalayacaklardı. Beni geri sürükleyeceklerdi ve

onu

arçası gibi yükselen, güç ve hırsın bir

nbul'da Mert'in kolayca dokunamayacağı tek yerdi. Ejderhanın

rlayan cam ve çelik girişe doğru koştum. Arkamd

yükselen, üç katlı tavanı yansıtıyordu. Alanın merkezine bronz ve çelikten yapılmış devasa, soyut bir heykel hakimdi. Hava para kokuyordu, temiz ve ster

ğınık saçlarım, panik içindeki nefesim—tüm bunlar

lisi hemen yolumu kesmek için hareket e

rmem gerek," diye s

"Eminim öyledir. Siz ve diğer he

kapıdaydı, başka bir görevli tarafından anlı

am, ilkel bir

N KAR

er kafa döndü. Her konuşma durdu. Ardın

nin yüzü sertleşti. "İ

rayarak. Kalın parşömeni sallayarak havaya kaldırdım. "

trafımdaki yüzlerde acıma ve inançsızlığı görebiliyor

a, bir

Atriumun uzak ucundaki büyük, yüzen merdivenin ya

yukarı doğru

adar mükemmel kesilmiş bir takım elbise giyiyordu ki ikinci bir deri gibi görünüyordu. Bu mesafeden bile, ondan yay

ikleri, güçlü bir çene ve koyu renk saçlar. Ama beni esir alan gözleriydi. Şaşırtıcı, buz gibi griydiler ve atriumun karşısından beni

inde tutan adam. Ve buz gibi bakışların