h yerimi ke

lik yapacağım bir gönüllülük programıydı. Kilo

"Aslı, emin misin? Çok uzak

iğimden daha emin görünmeye ç

kılıf, mükemm

yen saatlerinde ben

yordun?" diye sordu, gözleri kısıl

or, her zaman bi

dum," dedim belirsiz bir şekilde, a

bilmediği bir hayatım

diye duyurdu, konuyu aniden değiştire

rada iyileşecek. Raha

ilata, yıllardır yaşadığım, bir nev

itaplarımın olduğu bir rafta, birkaç çerçeveli fotoğrafta gezindi. "Onu ü

tı: kend

samimi, acemi şiirler ve ilanl

bir tanesi

olarak değil. Sadec

üzünde küçük, rahatsız bir gülümsemeyle. Onu sanki

onun için her zaman ist

iyordu. Randevular

uz," dedi. "Beren yolcu

benim de şehre gitmem gerekmesine rağmen

bakmak zorunda kaldım

ılan banliyölerden kalabalık

radan hayatlarını yaşa

nızlık hissi

imi gören yaşlı bir kadının sandv

rlık yaptığım ailenin kayıtsızlığına

lata döndüğümde

m sık

iterek

rma odamın orta

antika gümüş mada

mle, Soykanlardan, borçtan öncek

eri vardı. Aileyi, dayanıklılığ

sordum, sesim bekled

areketle döndü. İfadesi sa

hayran kalmıştım, Aslı. Ar

slerimize gele

diye sordu, gözler

edi Beren, alt dudağı hafifçe titreyerek. "Sadece mer

da," dedim, sesim ger

girerek Beren’in etrafın

cak. O benim nişanlım. Yakında karım olaca

mutlaktı. Beren hak

cesaretlenerek gülümsedi.

armaklarınd

moda, değil mi

ük bir bilek hareketiyle madaly

ap zemin

cı küçük bir ç

i atıldım ama Beren ü

koptuğunu, narin gümüş k

oğazımda

ptım. Toka kırıktı, önü ezilmiş, minyat

şekilde birikti. Bu sadece bir t

diye boğuk bir sesle h

ınlık maskesiydi. "Aman Tanr

ona, sonra benim pe

çok sinirli

edi, sesi sabırsızdı. "Sana y

at. Her şey iç

. Hiçbir za

r eşya değildi. Ye

, şimdi onun umursamaz zalimliği ve kör kayıtsı

a döküldü, bir ke

zledi, ifade

en onun için "