, kısa bir mesajdı: 【Alya sarsıldı. Onun ve bebeğin iyi olduğundan emin olmak için onunla kalıyorum.】 Parti hak

ı. Döküntü soldu, boğazındaki şişlik indi. A

ndini tanıştıkları üniversite kampüsüne giderken buldu, o kadar anılarla dolu bir yerdi ki bir mezar

ankta birbirlerine sokulmuşlardı. Onu o zaman öpmüştü, yumuşak,

adece başka

nü kazanan fotoğrafın tam önünde duruyorlardı. Bu, Selin ve Barlas'ın aşık olduğu yıl çekilmiş bir otoport

"Ne güzel bir genç çift," diye mırıldandı kadın

Beni şımartmaktan başka bir şey yapmıyor," dedi, Barlas'ın göğsüne sahip

Eğildi ve Alya'nın başının üstünü öptü. "Ve sen de beni yeniden genç hissettiriyorsun," dedi, sesi Selin'in k

ki hayatları onun için buydu: oynanacak bir rol. Görevine sadık koca, sorumlu

esi değildi. Onun basitliğiydi. Farklı bir dünyadan bir kızdı, Kozanoğlu adı

kurşun gibi bir ağırlıktı. Ama bir heykelin etrafında

izi görmedim." Telaşlı, suçlu görünüyordu. "Biz s

değilsin, Alya," dedi Selin, ses

r adım attı, bileğini teatral bir şekilde burktu ve kendini Selin'e doğru attı, kendi alnının mermer bir k

u gibiydi. Alya'yı yerde, kanlar içinde ve Selin'i o

ride yankılandı. "O kadar kıskanç mısın ki ona fizi

sadece şaşkın bir sessizlik içinde ona bakabildi. Bunu onun yapt

rına aldı, sesi şefkatli bir mırıltıya dönüştü. "

ve Selin'in yanından geçti, gözleri nefretle

nı hastaneye, hayatının son perdesi için kasvetli b

e, Alya'nın dosyasında hafif bir kan pıhtılaşma bozukluğu olduğunu belirtti ve önlem ol

reddüt etmeden, kolunu sıvayarak. "Benimk

ce bir ünite alabiliriz," diye uya

ve çocuğumuzun hayatı önemli. Daha fazlasına ihtiyacı

izledi, sessiz, görünmez bir tanık. Kelimenin tam anlamıyla hayatının kanını

daha almalarını talep etti. Solgunlaştı, nefesi sığlaştı. İkinci ünite alın

ar, onu Alya'nın odasının tam karşısınd

a durmuş, o

larından belli belirsiz, çaresi

ya.

l. Asla Se

kları tarihin son kalıntısı öldü. Geriye

vızıldadı. Esra'dan

ır. Paris uçağın yarın sabah İst

di, bir gelecek vaadi