kafesinde saklanarak dokunulmaz olduğunu sa

rçeği kendi gözlerimle görmek, kendi ağızlarından, filtresiz duymak içi

esap kullanarak galerinin idari müdürüyle temasa geçtim, işe çaresizce ihtiyacı olan bekar bir anne olduğuma

dim. Üzerimde sade mavi bir üniforma, başımda alçak bir beyzbol şapkası ve

yatla ilgileniyordum. Komodinin üzerinde gümüş bir çerçeve duruyordu. İçinde Hakan ve Beren'in düğün günlerinden bir fotoğraf vardı. Resmi olarak

kaplıydı. Can bir midillinin üzerinde. Beren ve Hakan bir teknede gülerken. Galerinin mimarisi, girişimci babamın im

yüzlü bir çalışan buldum. Sesimi alçak ve değiştirerek konuşt

o çocuğa tapıyor. Ve Turgut Bey... kendi ofisinde

memişti. Senaryolarımı okuması, bana yol göstermesi için ona yalvarmıştım ama h

m?" diye sordum, s

ı buraya getiriyor," dedi Anna başını sallayarak. "Beren'in her

il. Bir annenin sevgisini yıllar

an çıkmak için döndüğümde, araba yolunda bir araba

şladım, başımı eğik ve maskemi takılı tutarak,

iyordum. Hakan

cu, Hakan. Onun etrafta olması. Ne

oğazımda

k vardı. "Onun hakkında böyle konuşma. O hâlâ bir Karahan. Sana ve Can'a verebildiğim

ldim. Mecburiyetten ihanet ettiği kadındım. Beren'in kıskançlığının, bunu duyduktan

mıştım. Sessizce s

n'ın sesi havayı

nük bir şekil

miydi, her yüzü tanırdı. Metresinin galerisindeki personeli benim haya