Faded Memories (Isle Esme Series #1)

lment of Isle Esme Series! Hope you'l

mu

ost forget you? Forget how much you love each othe

you're aski

all of that because I love her s

ng nawalan siya ng ala-ala. Hindi ko kayang itapon ang lahat ng pinagsa

lose herself too. I can't bear seeing her crying because sh

efully sleeping on her hospital bed. She has a bandage on her head because of th

akit kung isusuko mo ang lahat pinagsamahan niyo dahil lang doon. You

ri. Only if I knew this will happened to us, I shouldn't l

only

n someone hugged me from behind. Napa

I'm starving now." mahinang s

's wearing my t-shirt kaya nagmukha siyang binalot sa malakin

w you vomiting on our room." magulo pa ang buhok niya a

till looked t

apos umulan pa kagabi noong may me

o at kung minsan masakit ang ulo. Ilang beses ko nang sinasabi na

o to Hospital before we

ng. "I'm fine. Nawaw

sa trabaho? You're family wante

ectly fine at isa pa ang daming gagawin sa Hotel. And besides

se passed few weeks dahil sa planong magpapatayo ng hotel nila sa Ireland. She

't feeling well. I'll go to your company and f

g pe-prepare ng table natin!" masay

ako habang nakatingin sa kanya. Kinuha ko ang nilutong sunny side egg, ho

y nag-ayos na kami pa

ng kwarto namin. Nasa kwarto pa siya namin. You

iya sa'kin bago lumapit. Hinawakan ko ang kamay niya at sabay kaming lumabas ng bahay

kasama kami sa trabaho, pero nang maka-ipon na ako para makapagtayo ng sariling restaurant ay napag

farm ang business nila Papa at si Kuya ang magmamana no'n habang gusto dapat akong t

er since I was young and now I'm starting to build my

kung nasaan ang engagement ring naming dalawa. A smile pla

it to see her walking in the aisle. Sa'kin na talaga siya

i may pupunta ako. Sa bahay mo na ako h

yon ang alam ko dahil pagdating sa

fter that may pupunta pa ako, ka

o dahil doon. "Wh

se," sagot niya. "may kokumpirmahin lang ako. I can't say it to you right no

what she say. May tinatago siy

ok ko habang pasak

an at dadalhin ko ang kotse ko, kaya huw

ako." ani ko at huminto ang elevator sa 1

am niya bago ako hinalikan sa

office. Nang masiguro ko na nakapasok na siya sa o

o. My restaurant is now opened and so

magalang na bati sa'ki

othes. I put my uniform on and went outside. Buong maghapon ay busy a

e every floor. May Filipino, Japanese, Americans and European cuisine and everyth

g gamit ko at nagpalit ng damit. Nang ma

g dinner namin ni Ava. I grabbed m

ara sa dinner?" tanong ko n

to eat Menudo

se! 'Yon

ll be a very special for us!" malig

. "Okay, then. Anong oras uwi mo?" tano ko bago pumunta ng

. "I bet mga eight nand

tove. "Okay. Ingat sa

ya sa kabilang linya. "Opo

tchen counter ang cellphone ko. I put

to eight na. Nilagay ko sa lamesa ang nilutong Menu

ya pero out of coverage na ang cellphone niy

kaya kinuha ko ang susi ng kotse para puntahan siya nang mag-ring ang cellpho

it

hospital right now!

rinig ko. Nang mahimasmasan ako ay dali-dali akong su

hospital. Nakita ko sila Tito at

na-aksidente?" sunod-sunod na tan

preno, isa si Ava sa mga nabangga ng tru

s is happening right now! Nanghihina ang mga tu

ami kanila Mama at Pa

g kang mag-alala. Ava will

pat ng operating room. Nang lumabas ang

g dahil sa aksidente, may namuong dugo sa ulo niya.

Doc! Gawin niyo ang lahat para maging ma

Ma'am. We're trying to save her, but we're sorry

hil sa sinabi ng

se of the accident she lose the baby. Hindi niya kinaya at ng baby." paliwanag ng Doctor. "I'

yakap nila Mama sa'kin. Para akong binags

is siya

e that she was pregnant." bulong ko. A lone tears slid from the co

omiting every morning. Her

i Mama. "If I only knew that she was pregnant, hindi ko n

ya pala ayaw niyang sumama ako sa kanya

a p

lam ko

tuloy ang tulo ng mga luha ko. Masakit ang dib

man po si Ava. Hindi

i Papa. "matapang si Ava. I know she c

mik, nagdadasal at umiiyak habang hinihintay ang operasyon. M

tient is now stable but she

o siya ma

arely, it can last for several years. But, we will observe her and fo

••

gumising ka na." I whispered

ka muna." rinig k

ths. Six months since she got into an accident. Anim buwan, pero hindi pa rin siy

og. Hindi magugustuhan ni Ava na

ailangang magising na siy

ma. "kaya kailangan mong alagaan ang sarili para

ng yakap siya. Hindi ko na kaya. Araw-araw akong naghihintay na gigi

g ang kulang. I don't know what to do anymore. Hindi na ako nak

makita pag nagising siya. Ayoko man, sinunod ko sila Mama. Umu

kawalan katulad nitong mga nakaraang bu

. That was supposed to be our first baby and now our

cture na nakuha sa kotse ni Ava. She's still lucky because her ca

a akong marunong tulog simula ng ma-aksidente siya. Past thre

ising na

. Dumating ako sa kwarto ni Ava. Lahat sila a

igan niya. Dumapo ang tingin ko kay Ava na nakatingi

ly awake!" masayang samb

walay siya sa'kin. She's looking

ino

lupa sa dalawang salita na binita

ng kamay. "Ava

k ko sa kamay niya tsaka tu

, sino sila? Why are they here