inisin ang mga kalat sa field. Ipinadala ni Leo sa bahay ng gobernador ang bangkay ng isa pa niyang anak. Sinabi ko na rin kay Leo na si Amber ang dahilan sa rape ng anak ni Mr. Hipolito, si

ip si Damian na patayin ako, pero n

pagkalabit ng gatilyo at isang maling galaw ng kahit sino na puputol sa pagnanasang kumitil ng buhay sa mga oras na ito ay makagagawa ako ng karima-rimarim na bagay sa mga taong wala namang kinalaman

obably devastated," naulinigan kong saad ng isang babaeng n

ko sa kaniya at humakbang ng tatlo palapit.

akong damayan

kikiramay

ang sumama

nggigilid ang luha ko dahil sa bawat salitang maririnig ko na nagpapaa

yang ihatid sa

napakapit sa hawak niyang libro bago sandaling tumingin sa paligid at napansing lahat ng mga estudyante ay nakati

abi niya saka dali

nararamdaman at galit ko sa mga taong walang kinalaman. Gusto ko nang pakawalan ang mga luhang nasa gilid na ng mga mata ko, pero naisip kong h

akong tumaka

*

Damian sa pisngi ko. Pakiramdam ko'y pati ang puso ko ay nasaktan, pero hindi ako makainda o makareklamo dahil gusto ko ring tanggapin an

a bang hindi mo nasisira?" bakas ang galit sa tinig ni Damian

g maririnig. Sa loob ng kaniyang opisina, sa palagay ko ay dito ako babawian ng buhay. Ang lahat ng mga tauhan

ng aking labi ay pumutok at nagdugo. Kung isa lamang itong normal na araw ay lalabanan ko siya, pero deserve ko ang bawat sampal. Ito ang kapalit n

t walang kasingsakit sa kaniya ang mawalan ng anak. Kasing-

sa isang vase at ang tangi ko na lang namalayan ay ang pagbagsak ko

nawawala sa sarili. Malakas ang mga sigaw niya habang umiiyak at sa bawat hiyaw na iyon ay isang sipa na dum

inawasiwas na niya ang lahat ng mga bagay na naroroon sa silid, mistulang walang pakialam kung may buhay pa ba a

tensyunal ang pagbukas niya sa pintuan kahit pa ipinagbilin ni Damian na walang papasok. Mahigpit ang p

el. Patawar

at sa muling pagmulat ng mga mata ko, bu

ulong ko na

agkakadena sa katawan ko. Alam kong narinig niya ang pagt

i. Minamasdan ko lang ang maamo niyang mukha habang sinisigurong ma

ng kinapitan ang magkabila kong braso para iharap ako sa kaniya. Kitang-

o," tiim ang bagang niyang sambit. "Hindi ako papayag na masayang ang sampung taon ng pagaalaga k

mikbi. "Kailangan ko iyong pagbayaran, Kiel. H

ng ekspresyong tangan niya. "Hindi kita pipiliting maging isang walang-pusong demonyo na kagaya nila. Pero isipin mo ang ama mo at

el.

bri

ng tapik sa pisngi ko. Muli kong iniangat ang tingin ko sa kaniya at nakita siyang magsilay ng isang makasiguraduhang ngiti bago tumayo at umalis sa silid. Sunod-sunod na pumatak ang lu

ras na iyon sa pagiisip kung ano nga bang nararapat kong piliin o gawin

ay matapos ang mahabang panahon ng pag-upo ko sa malami

ito ang tagpo. Sa kanilang magkakapatid ay si Max ang pinakanag demonyo, pero siya rin ang pinakang malambot ang p

kadena," malamig n

anatili sa akin sa pagkakaupo. Kaya siguro ako ikinadena ni K

aluktot lang nagawa ko. Halos maluha ako sa sakit ng katawan ko at n

harap kay Max pero sobrang nanghihina ako para matignan siya ng maay

i Max na nagpabaling ng atensyon ko sa kani

i ng tawad para pagbayaran ang buhay ni Ace, kaya hindi ako hihi

pero muli ay hindi ako kumibo manlang. Malakas ang kabog ng puso ko, pero alam kong hindi ko

. Nanginginig siya sa galit pero hindi niya ako sinasaktan. "Bakit hindi ka nakikiusap na huwag kitang patayin?! Ba

salitang iyon mula kay Maximus. Hindi ko inaasahang ganito lan

utok niya sa sintido ko ang baril at galit na tinignan ako sa mga mata. Luhaan niya akong pi

g sa pagkawala ng kapatid niya. Dumoble ang guilt na nararamdaman ko. Tao pa rin pala sila, at mayroon pa ring kahinaan. Nakikita ko ang sarili ko sa kaniya. Ang sa

si Leo. Nadatnan niya kami ni Max at bagsak

gmakaawa ako sa kaniya na huwag akong patayin. "Sabihin mong hindi mo sinasadya at hi

la sa amin, at kagaya ni Max ay hindi ko rin siya mabakasan ng k

. Ang kaninang nakatutok niyang baril sa sintido ko ay

y na prinotektahan ng kapatid ko kaya ipakita mong hindi nasayang ang buhay

a ko. Tama si Max. Kung mamamatay ako ay para ko

a lumuhod sa harap ni Max. Bahagya siyang umatras

pamilya niyo, pero hindi ko kailanman naisip na saktan si Ac

arinig habang si Max naman ay binitawan ang hawak na baril. Nahulog iyon sa may paanan niya

munod sa kapatid sa paglabas, gayun din ang mga tauh

kausad. Lilinisin ko lang ang sarili ko at pupuntahan ko si Ace. Gusto ko siyang makita. Hindi ko sigurado kung gaano katagal kong binagtas ang pasilyo, basta pagkarating ko sa silid ko ay agad akon

kong mga sugat. Matapos iyon ay pinilit kong bihisan ang sarili ko. Hindi ko na pinagabalahan pang gamutin ang mga sugat ko, bagku

o at walang imik. Ang ama nilang si Damian ay nakatingin naman sa labas ng bintana. Kapwa sila nakasuot ng itim na suit. Sa sampung tao

ungaw ko mula sa isang makapal na salaming naghihiwalay sa mundo nam

ce. I'm sorry

kita, Xena," sambit ni Damian na hindi pinapatid ang ting

ni Damian. Gayun pa man, walang nagbago. Namatay si Ace, pero walang nagbago sa plano. Aalis a