des your roommates are your siblings," pormal na sambit ng isang middle-aged na baba

tid" ko raw sa loob ng hindi ko alam na panahon. This is Oxemburge University. Isang

ng segundo na hindi nagaaballang tumingin sa babae. Wala akong pakialam kung sino siya o kung sinaraduhan ko si

ang silid at napaismid sa hangin nang maisip kong tatlong demonyo na ang naririto, tapos ay dumagdag pa ako, bali apat na kami. Ang

espasyo ng silid at sa balkonahe. Mayroon doong bakanteng dresser at isang side table na may drawer. I sat on the bed to unpack my things and stuff them ins

drawer nang mapahinto ako nang maiisp ang pagmumuka nina Leo at Max. Hindi ko kase sigurado kung makakayanan k

ng ng ilang minuto. Tutal naririto naman na rin ako, mas pagbubutihin ko nang maging invisible sa mata ng lahat dahil bukod sa a

dyaanteng nagkalat sa paligid habang kani-kaniya ng mga pinagdidiskusyunan at ginagawa at saka napangiti ng mapait sa hangin. I've never experienced graduating elementary an

mga baril at kung pano sila gamitin. Pagsapit ko ng labing dalawa, nalaman ko naman kung ano ang iba't ibang klasipikasyon ng droga, partikular na ang pangunahin niyang produkto- ang heroin na ginagawa niiy

kreto ko, at ang sunod ko na lang na natandaan ay bumagsak siyang dilat sa har

what made me who I am now. Ang tagpong iyon ang humubog sa map

w na taon ni Damian mula sa aking kabataan. PInatay niya ang kamusmusan

*

-aaral ang mga anak ng mga bigating tao sa underground society: mga utak ng maliliit o bigating sindikato, politiko, mafia, assassins, at spies. May mangilan-ngilan ding mga commone

hindi sila kasing excited ko dahil na

y sumira sa araw ko. Nakapasak ang earphones ko sa tainga ko at nakatodo ang volume noon para wala akong marinig na kahit ano dahil ayokong maabala sa pagkain. Natigilan ako sa pagnguya nang may k

ble namin ya

pakialam sa kanila, pero bago pa ako makabalik sa pagkain ko ay muli niya itong hiningit. Bwisit kong nilingon ang babae n

amin yan," ulit n

la at ayokong magsayang ng panahon kaya'y kinalma ko ang sarili ko bago ako tumayo at humarap sa kaniya. Sanda

sulting look? Kilala

inanggal ang kamay niyang nakakap

habang isinasalpak sa tainga ko ang earp

nung babae na inis na inis pero hindi ko na iyon pi

niisip na maraming nakakakita. Pambihira! Oo nga pala, nakalimutan kong ang school na ito nga pala ay sangtuwaryo ng mga demonyito at demonyita. Pero sa lahat ng mga nakakarimarim na aktibidad sa f

ahil sa hitsura ng babae ay mukhang 17 pa lamang ito. B

sinigaw, "Whoo! Go Legolas Fontanilla! I'm rootin

a't napatawa rin ako nang kumunoot ang noo ni Legolas dahil nakatingin na rin sa kaniya ang mga naroroon habang tum

sinenyasan na para bang nagc-che

pigilan ang paghagikhik nang tumalikod ako at maglakad paalis. Akala ko'y walang igaganda ang araw na ito,

e. Sapat na ang naobserbahan ko sa nakalipas na ilang oras para makabisado ang eskuwelahan, hindi ko na kailangang manood ng mga bori

studyante, pero wala akong pakialam kung ano man ang dahilan. Hindi ko sila tinapunan ng pansin, bagkus ay nagpatuloy sa paglalakad patungo sa pintuan ng dorm. Nakahawak na ako sa doorknob, at sa i

n. Kung matatalim na kutsilyo lang ang mga tin

sto siyang sabihin, pero tinatantiya niya ako, bagay na mas nagpainit sa ulo ko. Walang pagdadalawang isip na umigkas ang kaliwang kamao ko na siya naman niyang

emosyon kong tanong na siya namang ikinat

dapat ang nagtatanong

taas ang isang kilay, at doon pa lang ay n

tingin ang kamao kong hawak niya. "Tang ina, kadiri," Sabay bawi sa kamao

sa kaniya. "That didn't seemed like a cheer to me, Xena." Naningkit ang mga mata

g inilayo ang mukha ko sa k

di ko sigurado ang kaligtasan ng susunod na henerasyon ng mga Fontanillang dala-dala niya. Tinaasan ko siya ng kila

umi ng iniisip ni Leo. Ew! No way. Iniisip ko pa lang na mah

en

song anak ni Damian. Nagulat ako na matagpuan siya roon sa silid, pero hindi ko ipinakita. Tinapunan ko lang siya ng tingin saka nagdere-deretso ng lakad patungo sa pinakadulong kama- akin, at habang

bulong bago tuluyang naupo sa kama kas

ang dugo ko sa ulo na maisip na ito na ang huling matino kong earphone, at dahil sa hinayupak na

emonyo at peste sa buhay ko, pero malayo sa napakaamong muka ng bunsong anak ni Damian, siya ang pinakang walang puso sa kanila. Mabait siya, at masayah

hindi pwede, kahit pa may puwang din sa puso kong nakalaan para sa kaniya. Ace may be a ruthless monster when prov

pit sa akin. Umupo siya sa tabi ko at iginapos sa kataw

a lang ang pwedeng humawak sa akin na hindi ako magrereklamo, at siya lang rin ang tanging Fontanilla

akin, automatiko akong humuhugot ng baril, p

alagi ay hindi ko nagawang itulak siya palayo, marahas ma

para bang wala lang sa kaniya kahit na malamig ang pakikitungo ko sa kaniya simula't sapul.

a muna," bago tu

hin ko, at hindi ko magawang ibuka ang bibig ko para magsalita. Ayokong mahulog

na kong itinapon sa kama ang jacket ko kasunod ay ang paghagod patalikod sa mahabaa at wavy kong buhok. Inis akong n

ig ko sa noo ko bago marahang pumikit. May isang oras pa ako b

a oras na magkaroon ako ng tyansa, wala akong sasantuhin at ititira, maging si Max, Leo, ...o si Ace, dahil