ad

paborito niyang tao, na walang iba kung hindi ako! Ibinuka niya ang mga bisig niya upang salubungin ako ng isang mainit na yakap, kaya't ibinuka ko rin ang maliliit kong mg

habang humahagikgik at tumatawa. Ilang ikot din ang ginawa niyang iyon bago ako tuluyang ibin

nagpangiti sa akin ng malapad. Tumango naman ako ng maraming beses bago inian

niya ang buhok ko at saka ngumiti sa akin. Iyon ang tanging baga

Sheii. You made Daddy

hal na halik sa aking kaliwang pisn

ddy. Kasi ikaw ang best

kaniya ang isang malaking bilog para idii

matalinong anak sa buong mundo, Sheii. You're my

e you,

"Let's go home. I asked Manang Gra

ay

saka ako inalalayan paakyat bago siya

*

he's still alive?" Napatingin is Dad sa biglaan

a daughter who's as beautiful as her, and as smart as her. S

a ng palagi ay nauuwi lamang ang bawat usapa

ko po b

na minsan ay may halong pighati sa bawat ngiti niya. His laughter and joy were my fav

pa sanang magtanong, tungkol naman sa ibang bagay, nang rumehistro ang gulat sa mukha ni Dad at wala sa sariling ipinihit ang manibela pakaliwa. Kitang-kita ko ang pagsalpok ng isang trailer truck sa tagiliran ng kotseng sinasakyan na

ga mata ko'y umiikot

bihin, pero walang boses

ko sa mga oras na iyon. Iginala ko ang mga mata ko, at sa nang dumampi iyon sa wal

ad

a gumalaw o nagpahiwatig na gising siya. Sinubukan kong tawagin si

ad

abay ng pag-upo sa aking kama. Hinihingal

eaming

pala ako sa pawis. I shoved the blanket away from my body to get off that hellish bed. Napapadalas ang pananaginip k

ing outside to do my own therapy- kickboxing. Ito ang madalas kong ginagawa sa t

*

pagpapakawala ng mararahas kong suntok. Bawat bira ay punong puno ng galit at pagnanasang wakasan ang buhay ng isang ato. I threw se

me," I said in b

ko'y tila isang karayom na tumutusok sa puso ko. Mariin at punong puno ng galit ang mga mata ko habang iniisip na

of­ shit," hinihingal kong bigkas sa pag

ixture of sadness, pain, and anger makes me

anghihina ako sa pagod at galit. Masasakit na ang mga kamao ko, pero hindi ko iyon lubusang mainda dahil para sa akin, mas masakit pa ring mangulila kay Dad kaysa m

re enough to make him suffer. I remember how my father taught me how will I protect myself from someone who wanted to kill me. Siguro ay dati p

anyone that you're not familiar with. That might be one of the enem

ll anyone

d me. Damian was my father's enemy. I don't know the reason why. I was 10 when I was kidnapped by him. Damian brought me to this hell, he wanted to film my death as a present for my father. And that day, nagb

a pagkaka-alala sa m

EARS

akong tinitigan habang suot-suot ang isang mapanganib at nakakalokong ngisi, tapos ay marahas niyang hinawakan ang baba ko upang ipihit ang mukha ko pase

nadagdagan pa ng mga armadong lal

saka marahas na binitawan ang baba ko at tumayo. Iniangat ko ang aking tingin sa kaniya

o ko paghihiwa-hiwalayin ang katawan ng pinakamamahal niy

shoot. Itinapat niya iyon sa akin at ngumiti pa ng mas malapad. Wala akong ideya sa kung sino siya, o sino sila. H

tan ng malalakas at nakahihingal kong mga hikbi. Malakas kong iniiil

y. Sa unang sampung segundo ay wala akong naitugon, ngunit sandaling pumasok sa isip ko ang mga narinig ko kanina nang igapos ako ng ialn s

o, bago nanginginig ang mga labing binanggit ang isang kasinung

mingin sa akin. Tumawa siya at namaywang na tila ba'y isang biro ang sinabi ko. Ang bawat tawa niya ay kasinlakas ng pagtibok n

ya sa akin para gawaran ako ng isang malakas at nakabibinging sampal. Hin

k dahil masakit

ge, tell me more about

ng isang masayang ngisi habang pinapanood niya akong nasasaktan.

w po ang tatay ko, kagaya ng sinasabi ninyo, pero hindi ko po siya kilala," Sinubukan at pinilit k

aka ako binitawan at tumayo. Nanginig ang buong katawan ko nang makita s

ko po siya kilala!

aririnig ko. Ipinikit ko na rin ang mga mata ko dahil ayaw kong makita ang nakakatakot niyang mukha kung sakali mang tuluyan na niyan

in ang baril na tumama pa sa may tuhod ko. Inutusan niya ang isang tauhan na kalagan ako na agad d

ya mo ba?" Walang emosyon niyang tanong, na siya namang ikinabahala ng mga tauhan niya. rinig

marahang umiling. Hindi ko

s niyang pagsigaw. Aligaga kong pinulot ang baril

mababali ang kamay ko kung isan

kahit na sino," Maotorid

sa isang iglap ay nagkaroon ng lakas upang tumayo sa harapan niya. Nanginginig ang mga kamay ko nang tignan ko ang hawak kong ba

ng baril? Sino ang pa

, na sa kahit na anong pagkilatis ko'y hindi ko nakitan ng takot. Marahan siyang tumango na tila ba sinasabing gawin ko lam

ko alam, pero alam kong pinahihintulutan niya akong gawin ko iyon. It's like he volunteered to die in my place. Iyon ang nah

the t

boses niya. Nagulat ako, pero hindi ko iniiwas an

arahas kong kinagat ang ibabang labi ko ang kumurap uapng alisin ang mga luhang nagpapalabo sa aking paningin. Inisip kong siya a

indi maayos ang pagkakatutok noon sa lalaki. Nabitawan ko ang baril at natulala nang makita kung paano l

iniinda ang kaniyang binti. Lumabas ang malalaking butil ng pawis sa noo at leeg niya, tanda na lubhang masakit

iled as he looks at me. "If you think Art

ung kinakailangan kong magsinungaling at magkunwaring hindi ko kilal

natatakot. Napalitan na ng galit ang labis na takot ko kanina. Sa murang edad ay pinahawak niy

akala ko'y ubos na. "Papatayin ko siya ...dahil siya ang

aktan ang Daddy ko, bagkus ay ang mga taong sinubukan siyang saktan. Muntik na akong makapatay, kaya't tatandaan k

--

o taught me how to use it," bulong ko sa aking saril

atayo na sana ako nang maramadaman kong hindi ako nag-iisa sa silid. Sandali akong tumigil at nakiradam, bago nagpakawala ng isang malakas na si

-ulit niyang naiiwasan hanggang sa lumapat na ang kaliwang paa ko sa lupa at bumungad ang pagmumukha niyang nakaririmirim sa harapan ko. Hin

- bagay na pinakang kinamumuhian ko- habang ako nama'y tamad lang na nakatingin sa kaniya. Walang emosyon akong pinapak

ip ako; Pwede ba kitang patayin?Nababanasan na kasi ako sa pagmumukha mo, at

thing since we're young, pero hindi niya pa rin ako nagagawang p

ril. Sinalubong ko ang titig niya saka mabilis na hinawi ang kamay niyang may hawak ng baril. Mabilis pa sa kur

ing is mu

gawngaw noon sa buong silid, na para bang ang mga nakabibinging ingay na iyon ay mahiina lamang na kaluskos. Walang karea-reaksyon si Leo n

m sleeping. Wag ka nang magpakahirap," samb