ASH

g. Muli na naman akong napaiyak dahil sa kirot na aking nararamdaman sa akin

at kaba. Pagdating sa matitinding karamdaman ay hindi ko talaga kayang makatiis nang matagal. Sa mumunti kong mga palad ay sinapo ko ang

na hindi ito indahin nang todo ngunit ngayon ay halos ikama

siya. Ramdam ko ang kaniyang bilis ngunit hindi rin mahinahon ang kaniyang tinig

taong gulang pa lamang ako ngunit tila nais akong kitlin nang maaga ng tadhana. Hindi nakatakas sa akin an

niya. Hindi ko nauunawaan ang aking kalagayan at kung bakit ako lamang ang bampirang nagkakagan

yang bisig. Tinatapik ni Ina ang aking pisngi kasabay nang unti-untin

alang", ang makahulugan na saad ni Ina na hindi ko lub

atay ang nararamdaman ko ngunit wala akong balak na magpatalo dito dahil hindi ko maaaring iwan ang aking Ina

s. Pakiusap!", pagmamakaaw

nagtaka sa kaniyang tinuran. Sinong "siya" ang kaniyang tinutukoy? Hindi nagtagal ay narinig

din magtanong sa kaniya. Nais ko ng kasagutan ngayon na dahil pakira

upang maintindihan ang lahat!"

luha ay ang pagliwanag ng aking dibdib at naglabas ito ng pulang liwanag. Lalo akong natakot. Hindi k

inasabi ko ang mga iyon. Sinabayan pa ito nang malakas na hagulgol. Mas higit n

may kaya siyang gawin upang maibsan ang lahat ng sakit na aking nararamdaman. Halos hindi ko na marinig a

nang matinding takot at kaba. Tanging sigaw ko na l

mabilisang pumasok sa aking silid. Nakita ko kung

ng si Vreihya! Huwag sa araw na ito", takot na pahayag ng aking Ina kay Tiy

got sa aking Ina na hindi mapanatag. Agad kong narinig ang hagulgol ni Ina. Habang hindi na

ang umalingawngaw ang aking pag-iyak. Nagsimula na akong matulala habang nadarama ko ang paglawak ng li

ka ka", mabilis na paalala sa akin ni Tiyo habang tangan ako ng kaniyang mga bisig. Tila nilalamon ako ng liwanag na kanina pa nagbibigay sakin ng kiro

agkakasabi ni Tiyo dahil matindi na din ang kaniyang pag-aalala. Sa tuwing nilalaba

at dahil dito ay hinayaan ko na lamang kung anong pwersa ang humihila sakin. Unti-unt

dam ang mga bisig ni Tiyo dahil sa ang nararamdaman ko ay tila lumulutang ako nang

aking likuran ang malambot na mga damo. Nawala rin ang kirot na halos kumitil ng aking buhay. Tila pumayapa ang paligid at nanumbalik

tayo sa aking pagkakahiga sa malambot na damuhan. Sumambulat sa akin ang isang malawak na

o ang aking luha dahil hindi ko sila makitang dalawa ni Tiyo. Pano

bumusog saking paningin. Masyadong berde at mapayapa ang paligid na siy

aking nasilayan. Isang malaking tahanan ang aking nakita at kakaiba ang di

batang lalaki. Ngunit kakaiba ang kasuotan nito kung ikukumpara sa mga kasuotan na nakas

ay napakaganda niyang nilalang. Perpekto ang hugis ng kaniyang ilong at mapupula ang kanyang mga labi. Hindi ko

ang libro na kanina pa niya binabasa. Agad akong napapitlag nang makita ko ang pula at itim na liwanag sa kanyang dibdib na katu

g sa akin. Hindi na siya magkamayaw sa pag-iyak. Alam na alam ko kung gaano kasakit ang nararamdaman niya ngayon.

ung anong gagawin at halos mapuno ng kanyang pag-iyak ang buong silid. Kung iisipin ay kaedaran ko lamang ito

ng maaring lunas? Hindi ko na kayang titigan pa siya sa kanyang paghihirap. Agad ko

Hindi ko nagawang sagutin ang kaniyang katanungan dahi

kagulat. Basta ang alam ko lamang ay naiintindihan ko ang kaniyang karamdaman at gusto ko samahan siya

apapitlag ito nang muli na namang kumirot ang nagliliwanag niyang dibdib. Sa aking kapangyarihan ay inangat ko sya sa ere at ipinat

atakot na napatingin sa akin. Agad na kumunot ang ak

a kong tanong sa kanya. Naramdaman ko ang pagbilis ng pintig ng kaniyang puso

tsura ko? Sabi naman ni Ina ay walang papantay sa aking kagandahan. Madalas din naman na maraming mga batan

ag. Agad akong naalarma sa nangyayari sa kaniya. Ganito pala ang nararamdaman nila Ina at Tiyo sa

amig niyang mga kamay na sinuklian naman niya nang mas mahigpit na paghawak ngunit bakas pa rin an

umunti niyang labi. Ramdam ko ang kaniyang pagkatulala at pagkagulat ngunit sabi ni Ina na sa tuwing nasasaktan si Ama ay is

a nabigyan ako ng lakas. Masaganang nanalaytay ang aking dugo at sa pagkakataon na maglapat ang aming mga labi kanina ay nakaramdam ako ng hi

as ng nararamdaman kong kapangyarihan. Agad akong napatakip sa aking mga pangil. Bakit sila um

t na napatingin sakin. Pareho na kami ngayo

ri?", natatakot ko na sabi sa kaniya. Anong mahika ang ginawa niya

takip sa aking bibig dahil nagdurugo na ang aking mga palad dahil sa natusok ito ng pangil ko. Agad umagos ang masaganang dugo mula sa aking mga

gpaluha sa akin dahil sa kaniyang pagsigaw. Bakit siya ganyan? Wala akon

igit na nagpaiyak sakin. Bakit kailangan niyang maging matapan

kung nasaan ako ngayon. Ngayon ko naintindihan kung bakit ganiyan ang kaniyang reaksyon. Sa aming mundo, ang mga bampirang hindi pa nababasba

tuturo. Agad kong narinig ang malalakas at mabibilisan na yapak papaakyat sa hagdan at halos magtatambol ang puso ko nang makita

y hawak ng kung anuman na ngayon ko lamang nakita. Hindi na ako ganoon kawalang ideya upang hindi malaman na Ama siya ng

t hindi ko alam ang gagawin. Ina! Ti

nit nagulat ako ng maglabas ng ingay ang bagay na hawak niya at tsaka ko naramdaman ang pagtama ng bagay

kanila. Hindi ko sinaktan ang kanilang anak at hindi ko alam kung bakit naisip nila na

kit! Mga sarado ang isip at tumatalon kaa

sa pagkakataong ito ay hindi na ito tumama sakin dahil sa hinug

Mga mapanakit

indi ko gugustu

g kanilang