g preso na naghihintay ng dalaw. Buo ang loob ko kanina na kausapin sila, pero habang papalapit ako sa rehas na na

raw na lang at darating na ang araw na aming pinakahihintay, at kahit anong hanap ni Mama ng raket para magkapera ng extra, hindi pa rin nalista ang aking pangalan as fully paid. Kaya naisipan ni Mama na pumunta sa kanyang nakakabatang kapatid na si Auntie Fely na ilang taon na niyang hindi nakakamusta at

ni Mama, kataksilang ako ang naging bunga. Kaya hindi man lang kami inalok na pumasok sa loob at sa labas lang kami pinaulanan ng mga masasakit na salita na nagpapanginig pa rin sa aking k

tigil mo na ang pag-aaksaya ng pera sa pag-aaral niya dahil wala rin naman

tuhan sila ng mga maaanghang na salita pero wala na akong naintindihan, dahil parang nabingi ak

ng nakakaraan. At kahit mukhang matatapos ang pagbisita ko ng hindi man lang pinapapasok sa kanilang tahanan

onting interes, konting awa, sa aking sinalaysay. Napakapit ako ng mahigpit sa cushion na hawakan ng upuan, at kahit na surpresa

a na lang ang huling tao na pwede kong lapitan bago ko maisipang kumapit sa patalim na posibleng pumutol sa aking buhay, sa aking pagkatao. Subalit nanatili pa rin ang blangko ang kanyang

inan sa pandemya, baka akala mo. At siguro yang nangyayari sa mama mo, karma

yo sa aking kinauupuan at mataman siyang tinitigan. Kung kanina ay takot at pagmamakaawa a

il tao rin ho kayo na nagkakamali at hindi isang Diyos. Nawa'y mahanap niyo po ang kapatawaran sa inyong puso dahil hanggang ngayon, ipinagdarasal pa ri

m already prepared for the worst to happen. Pero nalulungkot pa rin ako kung bakit ganun na lang ang galit ni Auntie Fely kay Mama, na kahit nasa kritikal na kondisyon na ang kanyang kapatid ay mas pi

--

patungo sa lugar na ni sa panaginip ay hindi ko nanaisin na puntahan. The people around me gazed at my direction as if I am their prey, the one who got foolishly wandered in their territory and an instant flesh they'll gonna devo

akikita sa kanyang mukha ang pagkagulat at tuwa nung hinubad ko na ang aking mask at

g lamesa. "Hindi ko na imagine na mapupunta sa amin ang mutya ng Sitio Pag-asa, pero ganun pa

babaon ko rin sa limot na minsan kong naisipan na isaalang-alang ang aking dangal kapalit ng pera. Pero kahit anong galugad

tang sanay na sa kahalayan at pagbebenta ng laman. "30 thous

tanong niya habang nakadantay ang mataba niyang pisngi sa kanyang mga kam

lala." Hindi ko alam kung saan na naman ako maghahanap ng perang ibabayad sa uu

n kita, walang interes, baka akalain mong hindi ako marunong maawa", napangiti ako ng tipid sa kanyang

mo matutupad ang ating napagkasundoan, may ibang paraan naman bukod sa pera na pwede mong ipambayad." Alam kong mapupunta rin

ang utang. Huwag kang mag-alala, konpidensiyal lahat ng impormasyon dito, walang sinumang makakaalam na ang kagalang-galang na binibining guro sa umaga ay kaya rin p

pos niyang sabihin ang mga kalapastanganang iyon. Pero ang tanging magagawa ko lang ay ang madiin na pagkuyom s

aming napagkasundoan. Binasa ko ito, paulit-ulit hanggang sa mapagtanto ko na wala na talaga akong takas. Sinisigurad

na naisip niyang ipahatid ako hanggang sa terminal dahil hindi ko alam kong anong kakahinatnan ko sa labas ng sex den na lungga din ng mga halang ang sikmura. Balak kong bumalik sa hospital sa araw na available n

ayan ng aking ina at sa awa ng Panginoon ay maraming naantig sa aking estorya, may iilang nag donate through Gcash at yung grupo ng mga live sellers na kasali ako ay nagpaplanong magpa fund-raising event para sa amin. Naluha ako sa lubos na pasasalamat sa kabutihang pinapakita nila sa amin,

si Mama.