yapa ang buhay ko, hindi ako nasangkot sa kahit anong gulo at hindi ako nasaktan pero hindi ko magawang magsaya. Kahit na naman kasi sabihing hindi ko pa siya napapatawad sa ginawa niya sa aki

umalik sa lu

shb

man ako sa gulo ay tanaw na tanaw ko pa rin dito mula sa pinto ang away na nagaganap dahil hindi n

Napatingin na lamang ako sa kamay ko dahil nagdudugo iyon. Masiyado yatang

a lang at may natitira pang konting kabaitan sa loob niya. At 'yung ginawa n

g tingin habang inaayos niya ang uniform niyang nagulo, muli akong napatingin sa labas at nakitang nakahiga na sa lupa ang mga third year na nakaawa

ita ko si Thunder na pumasok na rin ng hideout. Lalapitan ko san

bi nito at saka padabog na umakyat ng hagdan, da

kasama ko ang grupong kinakatakutan ng mge studyante rito sa Academy, bahagya pa akong nakonsensya dahil hindi ko sinunod ang bilin sa akin nil

n

rd lang isipin na parang sinasadya talaga ng tadhana na ilapit ako sa grupo ng dark. Masasabi ko rin na medyo naging komportable ako sa kanila matapos kong sumugod sa hideout nila. Minsan tuloy ay naiisip ko kung may saltik

nga pala hindi siya pumapasok? May sakit ba siya?" Tanong ko dahil baka

n siguro ang dahilan kung bakit nilalagnat siya hanggang ngay

Nagmadali ako sa pag-aayos ng gamit ko nan

man 'yon sa bituka

eas

o ng mga kaklase ko. Hindi ako nagdalawang isip na hawakan si Matthew sa pulsuhan at hatakin palabas ng classroom, sure naman kasi ako na sa kanilang lima ay siya iyong pinakamabait. At

glalakad kami sa hallway. Tsk, wala na ba siyang naiis

mo ko kay

sinabi niyang iyon. Napahawak pa siya sa baba niya na

na rin ang isa niyang kamay dahil sa mga estudyanteng nak

nder ngayon kaya naman sa boy's dorm kami dumiretso. Bawal itong ginagawa ko pero okay na 'to kaysa hin

osong sabi ni Matthew nang huminto kami sa tapat ng room 318. Mabilis akong napalingon sa kanya habang h

at saka kumatok sa pintuan. Halos mag-iisang minuto rin bago iyon bumukas, balak ko pa sanang m

ay pumasok muna ako sa loob. Halatang nabigla siya sa ginawa kong

do ang mga kurtina kaya naman madilim dito sa loob, halata ring kwarto

ginagawa niyang unan ang kaliwang braso. Napalunok pa ako nang makita ang pagngisi niya pero pinilit kong wag iyon pansinin. Alam kon

agya sa kanya para sa tinignan ang sugat niya pero sa iba bumabalin

ipinikit ang mga mata dahil sa sobrang kaba, sinubukan ko ring bumangon ngunit niyakap niya ako para hindi makatakas. Manyak talaga an

para bumangon at tignan siya ng masama habang inaayos ang uniform kong nalukot. Natawa siya ng bahagya bago maupo at suman

ibabaw ng cabinet lamesa malapit sa kama niya. Halatang sinusubukan niyang linisin ang sugat niya ng mag-isa dahil ma

sinta ako na gamutin ang sugat niya, kusa din niyang inilapit ang

" Tanong ko nang maramdaman kong nakatingin siya sa

?" Hindi ko siya tinignan matapos iyo

dahil baka akala niya ay nakalimutan ko na ang kasalanan niya sa akin, nandito lang naman ako dahil ayo

loob?" This time ay hindi ko na napigilan ang sa

Kung hindi dahil sa inyo ni Jiro, m

ko pa ring magkwento sa kanya. Tutal siya naman ang dahilan kung bakit bumalik sa

hay namin, hindi kami gano'n kayaman at namumuhay lang ng normal pero isan

anggang sa subukan akong gahasin ng isa sa kanila, habang ang iba niyang kasamahan ay may kung anong hinaha

ko sa kapahamakan. Pilit niyang inilayo ang masasamang tao sa akin at sobrang takot na takot ako noong mga oras na 'yon to the point na hindi

takot akong masangkot sa kahit anong riot... At saka alam mo ba na dahil sa ginawa mo sa akin noon sa infirmary ay bumalik 'yung trauma ko?"

ron ka man noon. Babalik na ako sa room, pagaling ka." Nakatitig lamag sa akin si Thunder at hindi nagpakita ng ka

ngisian lang kaming dalawa bago ako tuluyang lumabas. Kahit papaano ay gumaan