kama at lumingon sa kanan ko p
nty-four
sandali bago ko naisipan na lumabas sa kwa
ako buong araw sa loob ng malaking mansyon na 'to. P'wera na lan
Pagka-bukas ko pa lang nito ay bumungad na sa 'kin ang iba
a ako lalabas sa tuwing walang pasok sa school. Hindi ko alam pero nasanay akong
na mukhang tumigas na sa lamig. Nilapag ko ang bread sa platong na
s. Napatigil ako at nabitawan ang kutsarang hawak ko. Ramdam ko ang kabang m
sigurado akong sa kanya ang door bell na tumunog. Malalim akong
? Napatingin ako sa tinapay kong hindi naubos dahil hindi ko na nagalaw. Napapikit ako ng mariin. Pilit kinakalm
ntuan kong maayos na nakasara nguni't walang seradura. Wal
hawakan nito ang busol at makapasok ng malaya papu
ot na makagawa ng ingay. Sino ba ang nasa likod ng pintuan
ad mo'y hindi ko mabago, patawad
g lumapit sa kanya para kunin ang bagay na hawak niya nguni't nap
echo sa aking tainga. "N-no, wag ngayon, p-please" lumalabo na
ala nang buhay at hindi makilala ang mukha dah
ng pintuan at hawak ko na ang busol. Bakit? B-bakit pakir
i at napahagulhol na. Labis akong binabalot ng takot at hindi k
ro pakiramdam ko'y nakakulong pa rin ako. Na kahit anong pilit m
apan. Napapikit ako. Hinihintay ang sunod na gagawin nito.
gharo na nakatayo ngayon sa aking harapan. Nakatu
kamay na lumapat sa aking balikat. "What happened?" Tanong nito
ko sasaktan.. " umiiling
" Aniya. "Bakit ko naman gagawin iyon?" Dagdag niya, tila nagtataka. Dahan-da
g mga luha at umurong ang aki
. Hindi ako sumagot. Bakit pakiramdam ko'y ang bigat-bigat ng puso ko? Si Luk
at. "I'm asking you, Alecia. I said are you-" mabilis kon
nuro pa ang malaking p
san mo ba ako?" Umiling ako. Mahina siyang tumawa
s kitang tulungan at tanongin kung
litang 'Thank you?" Medyo
mbat b
g tulong mo, Lukas." Mahinahon kong sinabi. "At isa pa
" Tano
-so please, get out." Ulit
at tumingin sa 'kin. "Baliw ka at hindi makaintindi." Agad nagbago ang mahinahon k
pan niya at sinubukan buksan ang labi par
ki
ago ngumisi. "So, that's true?" Mapanu
s sa pagsasalita dahil tinalikuran ko na
sinabi bago ko siya tinalikuran at dumer
ana. Siguro'y mamay
-
lakas na loob para sabihin iyon sa 'kin!" Ani ko. Naiinis kong ginulo ang aking buhok. Baligtarin n
makaintindi." Napapikit ako. At dahil doon ay tumulo ang mga luha ko
akong pakealam do'n!" Sigaw ko. Nasasaktan. "M-mahirap para sa 'kin ang ganito.. kahit ako naguguluhan na. Hindi ko na maint