/0/27612/coverbig.jpg?v=96585fceb283554bbbc72483654dce80)
Esteen Samantha Vinzon has this unwanted past that made her unable to stare at someone's eyes for a long time but after Argon Zacharia came back to her life, changes irrevocably happened.
Esteen Samantha Vinzon has this unwanted past that made her unable to stare at someone's eyes for a long time but after Argon Zacharia came back to her life, changes irrevocably happened.
#ELHLPrologue || Esteen Samantha Vinzon
I sighed massively while walking on my way home. Katatapos lang ng klase at may trabaho pa ako mamayang dapit-hapon.
My steps halted after a bulk of a man stand on my way. I quickly scan his face before dragging my eyes back at his chiseled chest.
Kunot ang noo ko habang pilit iniisip kung anong kailangan sa akin ng lalaki sa harapan. Wala naman akong pera, hindi ako mayaman. Kung kailangan niya ng maganda ay papasa ako pero hindi rin ako papayag.
My back straightened when he cleared his throat to ease the awkward atmosphere surrounding us.
"I just want to ask if you know where Camp Alaya Subdivision is." He carefully asked.
Inangat ko ang tingin at agad ring iniwas muli ng makitang nakatitig ito sa akin.
"Malapit lang iyon dito."
"Where is it?" He curiously asked.
"Kita mo ba ang eskinitang 'yon? Iyong pangatlo. Pasok ka diyan, makikita mo na ang subdivision doon." I instructed while pointing my fingers at the direction he needs to walk in.
I felt him averting his eyes from me and fixed it on the way I am pointing.
I had the chance to check his features since he is not looking at my way.
He has a thick curled eyebrows and a fair skin.
A stern expression was plastered in his face but he still looks approachable. His lips are thin and pinkish in a natural way. Some strands of his hair are blocking his deep set of eyes. He's tall and lean too.
Ang suot niyang shirt ay parang ginawa lang para sa kanya dahil sakto ang pagkakahapit sa katawan.
Nang lingunin niya ako ay agad akong nagbaba ng tingin.
"Thank you." He uttered that made me nod my head. I was about to walk again but his voice stop me.
"Can you accompany me there? Hindi ko kasi kabisado rito dahil taga-maynila ako." The way he said those word was firm and manly. He looks like he's shy at something I don't know what.
The corner of my lips rose up as I cocked my head to face him, eyes are directed on his forehead.
"Naku. May bayad sa akin." I joked.
"How much?" He immediately asked after hearing my statement. Nalaglag ang panga ko habang hindi makapaniwala sa narinig.
I repeatedly blink my eyes when our gazes met.
"Biro lang. Ang seryoso mo naman." I awkwardly chuckled before averting my eyes from him.
Nagsimula na akong maglakad panuna sa kanya. I know he'll follow me even without my word because he asked this favor.
Malapit lang iyon kaya ayos lang na samahan ko siya.
"I'll visit my grandma, wala kasing kasama. I'm thinking of staying here too." He told me after a minute of silence.
My forehead crease at that information.
Share niya lang? Hindi naman ako nagtatanong.
"I just feel like I needed to say it because you're accompanying me there."
Hindi na ako nagsalita dahil wala rin naman akong sasabihin.
We walked side by side silently. Ilang minuto lang rin ay narating na namin ang subdivision na hinahanap niya. Wala pang sampung minutong paglalakad ay narating na namin iyon.
I halted my steps after seeing the arc, symbolizing the subdivisions name. May bantay na guwardiya sa bungad noon kaya hindi ko na siya masasamahan pa sa loob dahil hindi naman sila nagpapapasok diyan ng hindi nila residente.
I turned to face him, eyes are still on his forehead.
"Dito na iyon. Magtanong ka nalang sa guwardiya o kaya sa mga tao sa loob kung saan ang address na hinahanap mo. Mauuna na ako."
I was about to walk pass by him when he suddenly grab my wrist. I stiffened and hold my breathe. The warmth of his hands send an unknown feeling through my body.
I peek at his hand in an obvious way to make him let my arm go.
"Thank you. I'm Argon by the way." He uttered after loosening his grip.
Nagsalubong ang mga kilay ko at sandali siyang tiningnan.
"Ah, ganon ba?"
"What's your name?" Nag-aalangang tanong niya.
"Samm." I shortly answered. I saw how he slowly nodded his head as I slowly turned my back for the last time.
"Ingat ka." I heard him say before I left his eyes.
Even with my weak knees, nagpatuloy ako sa paglalakad patungo sa tinutuluyan. His presence seems familiar but I shrugged it off because there is no way I'll have a friend who looks like he has tons of riches.
"Nay! Nandito na ho ako." I announced in a loud voice.
I saw my Nanay sitting on our wooden small sofa while reading a newpaper. Madali akong lumapit at nagmano.
"Nasaan si Tatay? Wala pa po?" Takang tanong ko.
"Wala pa 'nak. Nasa mansiyon pa at dadating daw ang apo ng amo niya kaya baka gabihin ngayon." Aniya at binaba ang binabasang dyaryo.
"Gutom ka ba? May bananaque doon sa lamesa. Kumain ka na."
Tumango ako at agad na dumiretso sa kusina.
Matapos kumain ay nagpasya akong lumabas ng bahay ay diligan ang iilang halaman ni nanay sa bakuran. Maliit lang ang bahay namin. May dalawang kwarto, maliit na sala at kusina at isang banyo. Pagkapasok mo palang sa pintuan ay makikita mo na ang lahat.
"Ang mga bulaklak ni nanay na maganda, pero syempre mas maganda ako dahil ako ang anak niya." I chuckled at myself. Talking with my Nanay's plant made me ease my boredom at our house.
"Nauuhaw kayo? Hindi? Hindi ko na kayo didiligan." I said and took a step back.
"Biro lang. Sige uminom kayo ng marami at magpakalasing."
Nang matapos magdilig ay kinuha ko ang walis at nagwalis sa maliit na bakuran.
Kagagaling ko lang sa eskwela at mamayang alas-sais ay papasok pa ako sa trabaho.
Alas-kwatro palang ng hapon kaya nililibang ko muna ang sarili sa paglilinis sa bakuran. Malinis na kasi ang loob dahil malamang ay 'yon ang ginawa ni Nanay kanina bago gumawa ng ilalakong pang-meryenda.
I sat infront of the plants and stared intently at them.
"Sana ay madali akong yumaman kapag nakatapos. Hayaan niyo, kapag nakapagpagawa ako ng mansyon ay isasama ko kayo." I assure my Nanay's plants.
"Hindi ka ba natatakot na baka sumagot iyan?" A voice suddenly uttered. I stilled on my place and eventually cocked my head on the direction of the voice.
"Anong ginagawa mo dito?" I confusely asked at the man behind me. Hindi nagtagal ang tingin ko sa kanya at agad ring ibinalik sa mga bulaklak.
"Trespassing ka, nasa loob ka ng bakuran namin."
My breathing hitched as I felt him sat beside me.
"I'm not." I can even hear the sound of his smirk.
"Bakit mo kinakausap 'tong mga bulaklak?" He wondered. Maingat niyang inilapat ang malalaking kamay sa maliliit na bulaklak habang ang mga mata'y nababalot ng pagkamangha.
"It feels relaxing here though."
"Alam ko." I blurt out. "Why are you here anyway? Are you lost?"
"I'm with Tatay Fred. Idadaan niya raw ang uulamin niyo."
"Bakit mo kasama si Tatay?" I asked with my puckered brows.
"My grandma told me to go with him to familiarise the place." He drawls. "Ipasyal mo ako rito. I'll ask your parents."
He said before walking languidly towards our house. Tamad na tumayo ako sa kinauupuan at saglit na ipinagpag ang puwitan bago sumunod sa kanya.
"Magandang hapon, Tay!" I greeted.
My head cocked on his direction as I heard him spoke.
"Tatay Fred, Nanay, pwede ho bang ipasyal ako rito ni Samm?" He politely asked at the elders.
"Hindi ba't may pasok ka pa sa trabaho Esteen?" Kunot ang noong tanong ni Nanay.
Oh! I forgot!
"Hijo, pasensiya ka na. May trabaho kasi itong anak namin. Hayaan mo bukas ay ipapasyal ka niya."
Nilingon ko si Argon na may nakapaskil na maliit na ngiti sa labi.
"Wala pong problema. Sasama nalang rin po ako sa pinagtatrabahuhan niya at uuwi rin pagkatapos."
Kumunot ang noo ko at aapila sana nang agad na pumayag si nanay. Si tatay naman ay dalawang beses na tumango.
Nilingon ko si Argon na ngayon ay nakangisi sa akin at bahagyang pinanliitan ng mata.
"Salamat ho." He enthusiastically said.
"Si Rena ay nasangkot sa isang malaking pagbaril nang siya ay lasing isang gabi. Kailangan niya ang tulong ni Waylen habang naaakit siya sa kagandahan nito sa kabataan. Dahil dito, ang dapat ay isang one-night stand ay umusad sa isang seryosong bagay. Maayos ang lahat hanggang sa natuklasan ni Rena na ang puso ni Waylen ay pag-aari ng ibang babae. Nang bumalik ang kanyang unang pag-ibig, tumigil siya sa pag-uwi, iniwan si Rena na mag-isa sa maraming gabi. Tiniis niya ito hanggang sa makatanggap siya ng tseke at farewell note isang araw. Taliwas sa inaasahan ni Waylen na magiging reaksyon niya, may ngiti sa labi si Rena habang nagpaalam sa kanya."Masaya habang tumatagal, Waylen. Nawa'y hindi magtagpo ang ating mga landas. Magkaroon ng magandang buhay." Ngunit gaya ng mangyayari sa tadhana, muling nagkrus ang kanilang landas. This time, may ibang lalaki na si Rena sa tabi niya. Nag-alab sa selos ang mga mata ni Waylen. Dumura siya, "Ano bang problema mo? Akala ko ako lang ang mahal mo!" "Keyword, mahal!" Napabalikwas si Rena ng buhok at sumagot, "Maraming isda sa dagat, Waylen. Tsaka ikaw yung humiling ng breakup. Ngayon, kung gusto mo akong ligawan, kailangan mong maghintay sa pila." Kinabukasan, nakatanggap si Rena ng credit alert na bilyun-bilyon at isang singsing na diyamante. Muling lumitaw si Waylen, lumuhod ang isang tuhod, at nagwika, "Puwede ba akong pumila, Rena? gusto pa rin kita."
Sa araw ng anibersaryo ng kanilang kasal, nilagyan ng droga ng maybahay ni Joshua si Alicia, at napadpad siya sa kama ng isang estranghero. Sa isang gabi, nawala ang pagiging inosente ni Alicia, habang dinadala ng maybahay ni Joshua ang kanyang anak sa kanyang sinapupunan. Nadurog ang puso at nahihiya, humingi si Alicia ng diborsiyo, ngunit nakita ito ni Joshua bilang isa pang pagtatalo. Nang sa wakas ay naghiwalay sila, siya ay naging isang kilalang artista, hinanap at hinangaan ng lahat. Dahil sa panghihinayang, pinadilim ni Joshua ang kanyang pintuan sa pag-asa ng pagkakasundo, at natagpuan lamang siya sa mga bisig ng isang makapangyarihang tycoon. "Kamustahin mo ang iyong hipag."
Si Lenny ang pinakamayamang tao sa kabisera. Siya ay may asawa, ngunit ang kanilang pagsasama ay walang pag-ibig. Isang gabi, hindi sinasadyang nakipag-one night stand siya sa isang estranghero, kaya napagpasyahan niyang hiwalayan ang kanyang asawa at hanapin ang batang babae na kanyang nakasiping. Nangako siyang pakasalan siya. Ilang buwan pagkatapos ng diborsyo, nalaman niyang pitong buwang buntis ang kanyang asawa. Niloko ba siya ng kanyang asawa?/Hinahanap ni Scarlet ang kanyang asawa isang gabi at sa hindi inaasahang pag-iibigan ng dalawa. Hindi alam kung ano ang gagawin, tumakbo siya sa takot, ngunit kalaunan ay nalaman na siya ay buntis. Nang handa na siyang magpaliwanag kung ano ang nangyari sa kanyang asawa, bigla na lang itong humiling sa kanya ng hiwalayan./Malaman kaya ni Lenny na ang kakaibang babae na kanyang nakasiping ay talagang asawa niya? Higit sa lahat, ang kanilang walang pag-ibig na pagsasama ay magiging mas mabuti—o mas masahol pa?
“Kailangan mo ng nobya, kailangan ko ng nobyo. Bakit hindi tayo magpakasal?” Parehong inabandona sa altar, nagpasya si Elyse na itali ang may kapansanang estranghero mula sa katabing venue. Nakakaawa ang kanyang estado,nangako siyang sisirain siya kapag ikinasal na sila. Hindi niya alam na isa pala itong makapangyarihang tycoon. Inisip ni Jayden na pinakasalan lang siya ni Elyse para sa kanyang pera, at binalak na hiwalayan siya kapag wala na itong silbi sa kanya. Ngunit pagkatapos niyang maging asawa, nahaharap siya sa isang bagong dilemma. “Paulit-ulit siyang humihingi ng diborsyo, pero ayoko niyan! Ano ang dapat kong gawin?”
Dalawang taon pagkatapos ng kanyang kasal, si Ximena ay nawalan ng malay sa isang pool ng kanyang sariling dugo sa isang mahirap na panganganak. Nakalimutan niyang ikakasal nga pala sa iba ang dating asawa noong araw na iyon. "Maghiwalay na tayo, ngunit ang sanggol ay nananatili sa akin." Ang kanyang mga salita bago natapos ang kanilang diborsyo ay hindi pa rin nawawala sa kanyang isip. Wala siya roon para sa kanya, ngunit gusto niya ng buong kustodiya ng kanilang anak. Mas gugustuhin pa ni Ximena na mamatay kaysa makitang tawagin ng kanyang anak ang ibang ina. Dahil dito, isinuko niya ang multo sa operating table na may dalawang sanggol na naiwan sa kanyang tiyan. Ngunit hindi iyon ang wakas para sa kanya... Pagkalipas ng mga taon, naging dahilan ng muling pagkikita ng tadhana. Si Ramon ay isang nagbagong tao sa pagkakataong ito. Gusto niyang itago siya sa sarili niya kahit na siya ay ina na ng dalawang anak. Nang malaman niya ang tungkol sa kasal niya, sumugod siya sa venue at gumawa ng eksena. "Ramon,Namatay ako minsan, kaya wala akong pakialam na mamatay ulit. Pero sa pagkakataong ito, gusto kong sabay tayong mamatay," siya sumigaw, nanlilisik ang tingin sa kanya na may nasasaktan sa kanyang mga mata.//Naisip ni Ximena na hindi siya nito mahal at masaya na sa wakas ay wala na ito sa buhay niya. Ngunit ang hindi niya alam ay nadurog ang puso niya sa hindi inaasahang pagkamatay niya. Matagal siyang umiyak mag-isa dahil sa sakit at hapdi. Palagi niyang hinihiling na mabawi niya ang mga kamay ng oras o makita muli ang magandang mukha nito. Sobra para kay Ximena ang drama na dumating mamaya. Ang kanyang buhay ay napuno ng mga twists at turns. Hindi nagtagal, napupunta siya sa pagitan ng pakikipagbalikan sa kanyang dating asawa o pag-move on sa kanyang buhay. Ano ang pipiliin niya?
Bilang isang simpleng katulong, ang pagmemensahe sa CEO sa kalaliman ng gabi upang humiling ng pagbabahagi ng mga pang-adultong pelikula ay isang matapang na hakbang. Ang Bethany, hindi nakakagulat, ay hindi nakatanggap ng anumang mga pelikula. Gayunpaman, tumugon ang CEO na, habang wala siyang maibabahaging pelikula, maaari siyang mag-alok ng live na demonstrasyon. Pagkatapos ng isang gabing puno ng pagsinta, natitiyak ni Bethany na mawawalan siya ng trabaho. Ngunit sa halip, nag-propose ang kanyang amo, "Marry me. Mangyaring isaalang-alang ito." "Mr. Bates, niloloko mo ba ako?"
© 2018-now CHANGDU (HK) TECHNOLOGY LIMITED
6/F MANULIFE PLACE 348 KWUN TONG ROAD KL
TOP