pag-alis. Inayos ng nanay ko, si Eleanor, ang

, darling. Na

si Richard, mukhang proud. "Handa

ing na pagganap sa kanilang buhay. Ako ang nag

bing salita. Inilagay ng nanay ko ang isang maliit na mangkok ng sopas sa harap ko

amoy ng benzodiazepine na nakahalo. Hindi man lan

nya, tapos sa tatay ko. "Malaking bagay sa akin na nandito kayong

erpekto. Sumubo ako ng sopas. Tapos isa pa. Kinain ko ang kalahati ng mangkok, nan

ng kamay sa aking noo. "Medyo... nahihil

ng pag-aalala ay isang obra maestra ng kasinu

ako sa powder room sandali?" tano

bi ni Richard. "

ng mga magulang ko. Ang mga taong dapat ay

tanong bago ko pa mapigilan. "Sa nangyar

mga ngiti. May kislap sa kanilang mga mata

tatay ko, medyo masyadong ma

kasinungalingan. Hindi ko na pinilit.

o, ni-lock ko ang pinto, lumuhod sa harap ng inidoro, at pinilit ang sarili kong sumuka, nanginginig ang katawan

g palabas, ngunit ang

iya. Nakabihis siya para sa party, ang party ni Kiera, ang mukha niya

nakangiti. "Para sa atin.

ra sa ilalim ng aking baso. Isang p

on. "Para sa atin," ulit ko, magaan ang boses. Hinayaan kong isipi

inungalingan ay dumadaloy sa kanyang dila nang may kasanayan. "

pagne at, habang nakatingin sa kanyang mga mata, ininom ko lahat sa

mabilis na halik. Lumabas siya ng pinto nang

ang champagne, nanginginig ang katawan sa pagsisikap. Nang

unta sa sala, kung saan may isang eleganteng nakabalot na ka

iit na kabaitan sa mga nakaraang taon. "James," sabi ko. "Mayroon akong package na kailangang iha

ovan," sabi niya,

ve, isang maliit na portable spea

na ang party. Nakikita ko silang lahat sa mga bintana-sina Ivan, Kiera, Leo, ang mga magulang

ang mensahe mula kay Debi. "

ang perpekto at pekeng kaligayahan. Wala akong naramdaman. Walang gal

al, nabasag ang screen sa semento sa ibaba.

inang na mansyon at naglakad patungo sa airport, pa