Ang Kanyang Pag-ibig, Ang Kanyang Bilangguan, Ang Kanilang Anak

arco sa isang rehabilitation center, habang sinasabi sa buong mun

awa ay biglang ikabig ang kotse niya diretso sa akin, sinu

g niya ako sa kulungan ng aso. Pinilit niya akong yumuko sa litrato ng "patay" kong kapatid hanggang sa dumugo ang ulo

alibog na business partner para sa isang

on kong impiyerno ay bahagi lang pala ng kanyang karumal-dumal na laro. At nang masaksihan ng nakababata kong kapatid na

a ko siyang mamatay a

na puso, tumalon ako mula sa bintana ng ospital, an

sa araw ng aking paglaya. Walang emosyon ang boses

abang. Para kaladkarin siya, at lahat ng

ana

a burahin ang mga tao. Sa loob ng limang taon, ito ang naging mundo ko. Walang laman ang mga pader, amoy dis

ng balat. Ang suot kong damit, isang maluwag na uniporme, ay nakasabit sa aking payat na katawan. Ito ay isang palaging paalala na hindi n

ng akusahan na pumatay sa kinakapatid kong si Katrina Alcaraz. Sinabi niya sa mundo na ito ay isang gawa n

y isang naka-frame na litrato ni Katrina, nakangiti. Ito ang aking pang-araw-araw na ritwal, ang aking sapilita

dalawampu't limang araw.

ag sa katahimikan. Pumasok ang warden, wa

e Villa. Pala

? Ang salitang iyon ay p

asawa mo. Nagh

kin. Ang lalaking tinitingala ng lahat bilang isang deboto, maawaing santo dahil hindi hiniwalayan ang baba

g demonyong maingat na lu

ng isang palakaibigang mukha, isang miyembro ng pamilya, kahit sino. Ngunit walang tao sa bangk

ni Mr. del Marco. Sabi niya, ipagpatuloy mo raw ang iyong

trina. Isang malamig na takot ang bumalot sa akin.

ay tumingin sa akin na may hayagang paghamak habang binubuksan ang pinto. Tahimik ang biyahe pabalik sa mansyon na dati kong tinawag n

mga bulungan ay parang sitsit ng mga ahas. Tinitingna

s na rin

siya. Mukha

isang babaeng tulad niya ay d

sang hibla ng pag-asa. Isang pangako na ginawa ko sa

kin, "kahit anong mangyari, dapat mong protektahan an

ng dahilan kung bakit ko tiniis ang huling limang t

b at naglakad patungo sa malaking hagdanan, nangingin

o at tamang-tama lang na nakita ang isang pilak na sports car na biglang lumiko diretso sa ak

natatayuan ko. Gasgas ang aking mga tuhod, at ang puso ko'y kumakabog sa aking mga tadyang. Agad kong sinuri ang litrato sa aking mga ka

ng pinto

ang taon na ang nakalipas: napakagwapo, na may aura ng malamig na kabanalan na bumibighani sa lahat ng nakakakilala sa kanya. Ang kanyang mga mata, kul

nubukan niya

g taon ay pumulupot sa aking tiyan, sinasakal ako. Ang lalaking ito ay hi

arco. Binago ko ang lahat sa aking sarili para sa kanya. Pinalambot ko ang aking mga gilid, natutunan ang

aming kasal ang pinakamasayang araw ng aking buhay. Sa wa

y si Katrina, at gum

a, may pasa at nanginginig, h

ko'y isang paos na bulong. "Ricardo.

g gusot na anyo na may pandidiri. Huminto siya sa mismong harap ko,

g kanyang boses ay mababa at makinis, ang parehong

ang salita ay pumunit mula sa aking

isang maliit, matalas na senyas sa dalawang m

abaang-loob," sabi niya, ang kanyang boses ay walang anumang e

ang aking mga braso. Ang ka

ni Ricardo, tinalikuran ako na para bang isa

Ikukulong niya ako

akal sa aking lalamunan. "Hin

a pakiusap ay umalingawngaw na walang sa