babaw ko. Ito ang mahirap kapag nagpunta ka sa ibang bansa na first time mong mapuntahan. Yong tipong sa isang salita ka lamang kumakapit at agad agad kang nagtiwala dahil ang a

nga ng lalaki. Ayoko man gawin pero ito lamang ang natatangi kong paraan upang makatakas. Napadaing ang lalaki sa sakit kaya nabitawan niya

it dahil sa ginawa niya. Iginala ko ang paningin ko sa gilid at may nakita akong vase sa na nakapatong sa lamesa. Binuhat ko ito at saka hinampas

it na galit na pagmumukha ni Ms. Kim na nakatayo sa pinto. Nak

"Walanghiya ka! Niloko moko Ms. Kim!" Galit na sigaw ko. Nagtangka akong lumapit sa kanya para sana sabunotan siya ngunit napahint

existence mo sa mundong ito!" Banta niya h

ng klase kang nilalang pa

kaawa ko habang humahagulgol ng iyak. Hindi na mahinto sa pagpatak ang mga luha ko. Nananakit na yong mga mata ko sa kakaluha. "Babay

ayag ka ibig sabihin sumangayon ka na sa gusto kong mangyari. Pagmamayari na kita ngayon Akira at hindi ka na

g malakas palapit sa kanya. Wala na akong pake kung paputokan niya ako. Ang gusto ko lang ay ang makalay

ako binaril. Nais ko pang mabuhay dahil

ano kataas ang palapag na ito. Narinig ko ang mga yabag ni Ms. Kim kaya nilingon ko siya at nakita ko siyang naglalakad palapit sakin, dala ang b

il na hawak niya. Naramdaman ko ang pagtama ng

hindi ako ang magkukulong sayo ,

ang gulo sa aming dalawa. Sa ngayon ay lalayo muna ako. Wala na akong lakas para ipagpatuloy ko ang pakikipaglaban sa kanya. Kung mahuli man ako ng mga police, mas mabuti na iyon kaysa si Ms. Kim ang makahuli sak

agpaputok at mabuti dahil hindi ako natamaan. Nanghihina na ako ngunit

tamo ko. Ramdam ko rin ang pag agos ng d*go sa balikat ko. Pagod na pagod na rin ako na parang anytime ay babagsak na ako. Nang makakita na ako

paningin sa buong paligid. Bumuhos na na

ti rati kong pinapa

aga. Na kahit ang mga letra sa paligid ay hindi ko maintindihan. Pati na rin

ea ako naroroon? Hindi ko alam kung anong luga

? O dito na ba ang

i? Makakauwi pa ba

sakit at pagod na naramdaman. Ubos na ubos na ako. Wala na akong lakas para bumangon pa. Ang sakit l

in Ko-korea..." Huli kong naba

Person

na humihithit pa rin ng sigarilyo. Bakas sa mukha nito ang pag aalala at takot. Nang mawala ang babae ay ayaw ng kumalma ang pus

dito nagtatapos ang lahat. Hindi pwedeng hanggang dito nalang ang lahat. Kail