eality by a commanding

scanning room. I stayed silent until my turn. Laking pa

abas habang unti-unting prinoprops

ig kong bumukas ang mataas at makapal na pinto. Unti-unti kong in

The place are surrounded by walls with metal, and the security are all over the place as if w

e place was crowded with advanced technology and no gr

alhin kita sa ba

kong sundalo at bahagya ak

lyap ako saglit sa paligid at doon napagtanto na ang m

sss

o nakapamulsang sinunda

a kanilang lakad. Nayukom ko ang aking palad bigla sa pag iisip na lahat ng mga ito ay may angat sa buhay at naiwan sa

a akin na animo’y isa akong artista. Diretso lang kami pumasok sa

p ako sa sundalong katabi ko na diretso lang ang tingin habang mariim na hawak ang kanyang arm

ang nakahilerang mga kwarto na sakop parin ng technology. Kusang bumagal ang lakad ko

o sa balikat ko, mabilis na gumuhit ang linya sa noo ko sabay tingin

o maniko kani

sundalong gu

kabila kong balikat. Akala m

pasalamat ka naligta

habang palinga

akong na

ang ako doon kesa mapunta sa kinasusuklam kong lugar. Kun

g dito na

akin at tinuro ang isang

galawang kwarto. Bakante iy

ayuan ilang metro lang mula sa kinatatayuan namin. Hindi ko alam bakit han

erly n

walk with my han

sila. I will never be thankful nor be grateful to them for saving me. Pagkatap

k,

gpasalamat at wala akong balak na pagkatiwalaan sila, as if hindi ko al

ito kung walang kapalit, a

ay narinig akong ingay, hindi ingay katulad ng kanina kundi ingay ng isang grupo. Dahil sa kuriosidad ay pumihit akong paharap

magbabarkada na seryosong nag uusap habang ang isa a

ang m

gawi ko dahilan para sunod sunod akong napalunok. Aatras na sana ako pabalik

e you do

sa kaniyang mukha, gayon din ako

st thought thi

itong hawak. Nagmadali akong dumiretso sa aking kuwarto, ngunit bago pa ak

, sino

alta, pan

e saw a

man, ipatikom mo a

mga mata kahit na alam nilang maririnig ko ito. Inis kong pinihit ang pinto ng aki