One Sleepy Night

I can smell smokes, alocohols and different perfumes from different people. Yeah, what's new? I've been like this for about years. Hindi na dapat nakakapanibago. Nasa bar ako ngayon. I'm Twenty-One, what's wrong if I go out every night, right? Besides, I am all alone in the house. I live alone. Siyempre, nasa Manila sila e. And I chose to stay here. I don't want to leave the place where I grew up. I'm still holding the memories I got from this place, Zambales.

"Hannah! Here!" I was dancing when my friends called me. Buti na lang malakas ang pandinig ko kaya kahit malakas yung music ng bar eh, rinig ko sila.

Naglakad ako palapit sa kanila kahit hilong hilo na ako at gewang gewang na ang lakad ko.

"Seriously, Hannah?" Nagtawanan ang mga kaibigan ko ng matumba ako sa kung sino. "You know what, ilang years ka nang pabalik balik dito sa bar na'to, ang baba pa rin ng alcohol tolerance, Girl!"

"Sino bang nagsabing lasing ako? H-hindi ako lasing 'no." Sabi ko at dinuro-duro si Lara. They laughed again. "Anyways, why did you call me? I was busy dancing there." I said and rolled my eyes.

"I'll introduce you to someone." Nicko said and smiled shyly. Napakamahiyain talaga ng lalaking 'to.

"W-where?" I said habang tinotodo ang yakap sa lalaking sumalo sa'kin. Ang bango-bango kasi eh. Napaka manly ng perfume niya.

"Actually, Hannah, yakap yakap mo eh." Nicko said na nagpanlaki ng mata ko. What?

Itinulak ko yung lalaki sa bigla at hinatak niya naman ako para hindi sana matumba ngunit I fell out of balance and we fell.

Nasa ilalim ko siya ngayon at ako naman nasa ibabaw niya. I smiled.

"Hi, gwapo. I'm Hannah.." I said while looking into his dark blue eyes. Nice eyes.

"I'm Cullen. Lasing ka na, Miss." He said at hinawakan ang magkabilang braso ko habang nakaibabaw pa rin ako sa kaniya.

"Huh? S-sinong lasing? H-hindi ako lasing 'no!" I said at dinuro-duro ang pisngi niya at pinadausdos ang mga daliri ko sa jawline niya. He got a perfect jaw line. I love touching it.

"Lasing ka na talaga." He said sa maamong boses. I rolled my eyes again and again and pinch his cheeks.

"I told you, hindi ako lasing–" Bigla ko siyang nasukahan sa leeg at narinig ko ang pagsinghap ng mga kaibigan ko pati na rin ni Cunell.

"Sinong hindi lasing huh?" Sabi niya at inangat ako. Tinulungan din siya ng mga kaibigan ko.

"Omg, Hannah. What have you done?!" Lara said. I smirked and put out my tounge sabay 'bleh.'

Pinaupo ako ni Lara sa couch dito sa bar. Nakita ko ang pagabot ng kaibigan ko ng tissue, panyo at pamunas sa kaniya. Tila ba eh, napaka halagang tao. Sobra silang aligaga dahil sa nangyari. I rolled my eyes and close it.

I heard them talking.

"I'm so sorry for the inconvenience, Sir. Uh, ganiyan po kasi talaga 'yan kapag lasing." Sabi ni Nicko. And what? Bakit nila tinatawag ng 'Sir' 'yang si Cullet.

"No. It's fine." He said and I felt someone looking at me. I opened my eyes and I saw him staring at me. He looked away when I caught him.

Tumayo ako kahit nahihilo ako. I get my purse. Inayos ko ang buhok ko at ang suot ko. I rolled my eyes again and said, "I-i'm going home."

"Wait, Hannah. We'll take you home." Lara said but I saw Nicko held Lara's hand. I know they can't.

"N-No. I can manage." Sabi ko at tumalikod at muntik na naman matumba kung hindi ako hinawakan ng Cullot.

"Oh my Jesus! What the heck, Hannah? You're really stubborn! Kaya walang nagtatagal sayo eh! Ang tigas tigas kasi ng ulo mo! You, bitch!" Lara said and hold my wrist tight. I laugh evilly. Nalabas niya rin tunay niyang ugali. Kitang kita ko ang galit niya sa akin.

"I said I can manage! I can drive! I can live without anyone! At ngayon, lumalabas na tunay mong ugali, Lara! Damn you, Lara! Damn you!" I shouted in front of everyone. Kita ko din ang paglingon ng mga tao sa iba't-ibang tables sa paligid namin.

"H-Hannah!" Nakita ko ang panggagalaiti ni Lara sa akin. She almost slap me when someone stopped her from doing that to me. Someone hold her wrist.

"Don't. I'll take her home." Sabi ni Cushion. Kita ang pagkagulat sa mukha ni Nicko at Lara. Na kahit ako ay nagulat.

"B-but–" Hindi na sila pinagsalita ni Cullot. Hinatak niya ako ng dahan dahan.

Muntik ako ulit matumba pero nasalo niya ako. "You can't walk." He said. "I can." Umiling siya at binuhat ako na parang bagong kasal. Hindi na ako nagreklamo pa at nakatulog habang nakakapit sa leeg niya.

NAGISING ako ng may nagkumot sa akin. Nasa isang kwarto ako. Kita kong madilim pa lang sa labas at hula ko kakarating lang namin sa lugar na ito. Napalingon ako sa katabi ko. He smiled. Magkaharap kami ngayon. He hugged me.

Sobrang sakit ng ulo ko at naramdaman niya siguro iyon kaya niyakap niya ako. Niyakap ko siya pabalik.

"Bakit mo ba 'to ginagawa, Cunell?" I asked. He chuckled.

"'Cause I have to, babe. Btw, it's Cullen." He said and kissed me.

And everything went black.